Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Lysergic acid diethylamide

Τώρα που έγιναν αυτά που έγιναν και το ΔΝΤ είναι εδώ ενωμένο δυνατό, να δούμε ποιές θα μπορούσαν να ήταν για τους Παπάδες (Ανδρέα και Κώστα)εάν είχαν άλλη λύση τις τελευταίες μέρες. Δεν μιλάω αν είχαν κάποια λύση πριν από έξη μήνες ή εάν θα μπορούσε να γίνει κάτι πριν από δυό χρόνια με τον Κωστάκη.
Έχω ακούσει τα εξής:
Να βγούμε από την Ευρωζώνη, να εθνικοποιηθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις, να αναλάβει την εξουσία η εργατική τάξη. (ΚΚΕ-ΚΟΕ)
Να εκδοθούν λαϊκά ομόλογα για να πληρώσουμε τα χρέη (μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ)
Να εκδοθούν χαμηλότοκα Ευρωομόλογα από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα.
Να κηρύξουμε στάση πληρωμών και να μην καταβάλουμε ούτε ένα ευρώ στους τραπεζίτες.
Να οδηγηθούμε σε αναδιοργάνωση του χρέους (Μερίδα ΣΥΡΙΖΑ-Οικολόγοι Πράσινοι).

Δεν θα ξανασχοληθώ με τη βλακεία της έκδοσης ευρωομολόγου. Εδώ δεν μας τα έδιναν με μεγάλα επιτόκια και χωρίς να ματώσουμε, θα μας τα δώσουν χαμηλότοκα;
Δεν θα ασχοληθώ και με την κουταμάρα των λαϊκών ομολόγων. Τα χρήματα φίλοι μου δεν υπάρχουν. Και εάν υπήρχαν στον κοσμάκη, είναι δυνατόν να τα ζητήσουμε από το λαό για να χρηματοδοτήσει ένα χρεοκοπημένο Κράτος και να κινδυνεύει να μην τα πάρει ποτέ πίσω; Και δεν αντιλαμβάνονται ότι εάν αφαιρέσουμε και άλλη ρευστότητα από το σύστημα, πάει τελειώσαμε;
Θα ασχοληθώ λίγο με τη λύση που δίνει το ΚΚΕ, που ομιλεί για λαϊκή επανάσταση. Όλα ωραία. Όμως πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Με το χρέος τί θα γίνει; Πώς θα σβήσει; Τί θα αλλάξει και δεν θα πληρώσουμε. Φαντάζομαι ότι αυτό που λένε, είναι το εργάτες στην εξουσία και πλήρης απομόνωση της χώρας με την μη καταβολή του ποσού που οφείλουμε. Διότι εάν δεν είναι έτσι, πώς βλέπουν οι σύντροφοι ότι θα πληρώσουμε τα δάνεια που έχουμε πάρει.
Η μόνη λύση που βλέπω λοιπόν είναι αυτή που έγινε. Άλλος δρόμος δεν υπήρχε.
Όμως θα υπήρχε και ένα ευνοϊκότερο σενάριο για τη χώρα μας και την οικονομία μας. Ένα σενάριο, που θα μας βοηθούσε σίγουρα.
Να πάμε σε μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους. Η ελεγχόμενη όμως αναδιάρθρωση απαιτεί συναινετικές διαδικασίες και τη συμπαράσταση της Ευρώπης. Αλλιώς δεν γίνεται. Επομένως και πάλι θα απαιτούντο σοβαρότατα μέτρα λιτότητας.
Τί λέω συγκεκριμένα.
Να πάμε συγκροτημένα σε μια αναδιάρθρωση που θα προέβλεπε διπλασιασμό του χρόνου αποπληρωμής και μείωση του χρέους κατά 40% περίπου με διαγραφή του. Βέβαια θα ήταν αναγκαίο να αποπληρωθούν κατά προτεραιότητα τα χρέη μας προς τα ασφαλιστικά ταμεία, ντόπια και ξένα. Δεν είναι δυνατόν τα ταμεία, που δίνουν συντάξεις, να πέσουν έξω, λόγω του Ελληνικού προβλήματος. Μόνο και μόνο από το γεγονός ότι χρωστάμε ένα σκασμό χρήματα στα ταμεία των εργαζομένων της Ευρώπης θάπρεπε να σκεφτόμασταν λίγο πριν μιλήσουμε.
Η αναδιάρθρωση του χρέους έτσι όπως την προείπα, εφόσον γινόταν συγκροτημένα και με συναίνεση των πιστωτών και με παράλληλα μέτρα λιτότητας, θα δημιουργούσαν άμεσα μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα και σταδιακή αποπληρωμή του χρέους. Θα ήταν πανεύκολο να συνδυασθούν τα μέτρα με σοβαρές προσπάθειες ανάπτυξης σε στοχευμένους τομείς και ταυτόχρονα δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη επίθεσης στα εισοδήματα, μισθούς και συντάξεις των απόκληρων του τόπου.
Αυτό θα ήταν το ιδανικό σενάριο. Όμως δεν γίνεται διότι ακόμα οι ισχυροί του κόσμου δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος του παγκόσμιου προβλήματος των χρεών.
Ο κόσμος μας ζει τα τελευταία χρόνια με μοχλεύσεις, δάνεια, παράγωγα, CDS και άλλα παράξενα, που μας έχουν οδηγήσει (ή έχουν οδηγήσει κάποιους) σε παράδεισους παρόμοιους των LSD

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Η "σοβαρή" στάση της ΝΔ

Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να έχουν την επιθυμία να κυβερνήσουν τον τόπο;
Για τους γαλάζιους ομιλώ.
Απίστευτη ανευθυνόητα.
Τεράστιος λαϊκισμός.
Χρωστάμε ένα κάρο χρήματα, έφθασε το έλλειμμα σε επίπεδα πάνω από 13% (και ξεχνάμε και ένα σωρό άλλα χρέη) και φταίει το ΠΑΣΟΚ που φτάσαμε στην αδυναμία δανεισμού. Ετσι μας λένε.
Μα δεν βλέπουν ότι παρ΄όλα τα αυστηρότατα μέτρα λιτότητας, το χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται λόγω της δυναμικής του;
Και καλά , το προηγούμενο μπορεί να είναι ψελίσματα, διότι κάτι πρέπει να πούνε.
Όμως το τελευταίο παραπάει.
Δεν έχουμε άλλη λύση, μας λένε, και πρέπει να πάρουμε τα χρήματα από τον μηχανισμό στήριξης, αλλά ψήφισαν αρνητικά στη Βουλή.
Σκέτη παράνοια. ΄Η μήπως μου διαφεύγει τίποτα;
Είναι δυνατόν να λένε, ότι πρέπει να πάρουμε τα χρήματα διότι φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού και ταυτόχρονα να λένε και όχι.
Δηλαδή αν βρισκόντουσαν και κάποιοι άλλοι που να καταψήφιζαν το νομοσχέδιο, τί θα γινόταν; Θα πτωχεύαμε; Είναι σοβαρή αυτή η στάση;
Το 89 θάπρεπε να είχε διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ και να επανιδρυθεί ένα προοδευτικό κόμμα, που να μην σχετίζεται με τον Πώποτα και τον Λιντοβόη (πού τους θυμήθηκα ε)
Σήμερα θεωρώ ότι θα πρέπει να διαλυθεί η ΝΔ και να ξαναφτιαχθεί ένα νέο συντηρητικό κόμμα που να μην κουβαλάει Βουλγαράκη, Παυλίδη, Καραμανλή.

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Το 10ήμερο των Παθών

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010 10 το πρωί. Τριάντα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με δημόσια δήλωσή τους αρνούνται να ψηφίσουν τα πολύ επαχθή μέτρα που μας επέβαλε η τρόικα.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010 12 το πρωί. Ο Πρωθυπουργός υποβάλλει την παραίτησή του.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010 απόγευμα. Συνεδριάζουν τα όργανα όλων των κομμάτων.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010 βράδυ. Με πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας και παρά τις αντισυνταγματικές διαδικασίες, συγκροτείται Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Πρωθυπουργός ορκίζεται ο Βαγγέλης Βενιζέλος, νέος Υπουργός Οικονομικών ο Γιάννης Δραγασάκης, νέος Υπουργός Εργασίας ο Αλέξης Μητρόπουλος, Υπουργός Εξωτερικών και πάλι η Ντόρα. Η νέα Κυβέρνηση αποφασίζει να αρνηθεί τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων, εξαγγέλλει περιστολή των σπαταλών και περιστολή της φοροδιαφυγής. Ζητάει την έκδοση ευροομολόγου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να καλύψει το άμεσο χρέος. Το ΚΚΕ καταγγέλλει την Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, ως δεκανίκι του συστήματος.
6 Μαΐου 2010 επτά το πρωί. Δεκάδες χιλιάδες πολίτες συνωστίζονται στις Τράπεζες και με το άνοιγμά τους προχωρούν σε μαζικές αναλήψεις. Εντός λίγων ωρών οι Τράπεζες ξεμένουν από ρευστό.
6 Μαΐου 2010 12 το μεσημέρι. Αποφασίζεται το κλείσιμο των τραπεζών μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση.
6 Μαΐου 2010 3 το απόγευμα. Συνεδριάζει το eurogroup που αποφασίζει ότι δεν θα δανείσει τη χώρα μας.
7 Μαΐου 2010. Γίνεται αντιληπτό ότι με κλειστό το Τραπεζικό σύστημα, πλήρη ακινητοποίηση της ρευστότητας σε όλη την αγορά, η μόνη λύση είναι η έξοδος από το Ευρώ και η επαναφορά της δραχμής.
8 Μαΐου 2010. Έρχεται στο Κοινοβούλιο νόμος που επαναφέρει τη δραχμή. Ξανανοίγουν οι Τράπεζες, ώστε να μπορούν οι καταθέτες να κάνουν αναλήψεις σε δραχμές για να ξεκινήσουν και πάλι οι δοσοληψίες. Ξεκινάει άμεσα η μαύρη αγορά του Ευρώ. Μέσα σε ελάχιστες ώρες το Ευρώ στην ανεπίσημη αγορά φθάνει τις χίλιες δραχμές. Όλοι κάνουν αναλήψεις σε δραχμές και αμέσως προσπαθούν να τις μετατρέψουν σε Ευρώ ή σε δολάρια
9 Μαΐου Οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι με την υποτιθέμενη διατήρηση του μισθού τους, ουσιαστικά λαμβάνουν περίπου το 1/3 αυτών που έπαιρναν σε Ευρώ. Ζητούν μεγάλες αυξήσεις.
10 Μαΐου Η φιλολαϊκή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας αποφασίζει μεγάλες αυξήσεις 70% στους δραχμικούς μισθούς.. Ο πληθωρισμός αρχίζει και καλπάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
11 Μαίου. Μεγάλη Τράπεζα της χώρας μας δηλώνει ότι αναστέλλει τη λειτουργία της επ΄αόριστο, λόγω των τεράστιων ζημιών από την αποτίμηση του χαρτοφυλακίου της σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου και την μη δυνατότητα άντλησης της οποιασδήποτε ρευστότητας.
12 Μαΐου Η αγορά αντιμετωπίζει τις πρώτες ελλείψεις σε βασικά είδη διότι κανείς δεν επιθυμεί να πουλήσει σε χρεοκοπημένη χώρα με αβέβαιη πληρωμή. Οι μόνες συναλλαγές που γίνονται είναι είτε σε Ευρώ, είτε σε δολάρια. Το Χρηματιστήριο Αθηνών αναστέλλει τη λειτουργία του.
13 Μαΐου Οι πρώτες βίαιες εκδηλώσεις ξεκινούν από τις μεσοαστικές συνοικίες της Αθήνας. Ευυπόληπτοι οικογενειάρχες εισέρχονται στα supermarkets της περιοχής και κάνουν πλιάτσικο. Οι αστυνόμοι του κοντινού αστυνομικού σταθμού συμμετέχουν και αυτοί στο πλιάτσικο.
14 Μαΐου Η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας πανικόβλητη ζητάει μερική αναδιάρθρωση του χρέους και παρακαλεί για άμεση οικονομική βοήθεια την Κίνα και τη Ρωσία.
15 Μαΐου Μεγάλη οικονομική κρίση έχει προκληθεί σε όλη την Ευρώπη από την πτώχευση της Ελλάδας. Οι χρηματοπιστωτικός τομέας κλυδωνίζεται. Συνεδριάζει το Συμβούλιο Κορυφής και αποβάλλει την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση Προσπαθούν να κλείσουν κάποιες από τις πληγές. Το βραδάκι τα φώτα στο ΓΕΕΘΑ είναι ανοιχτέ. Γιατί άραγε;

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Ποιές πρέπει να είναι οι νέες παραδοχές της αριστεράς

Το σκηνικό άλλαξε τελείως.
Το να παραμείνουμε στα στερεότυπα του παρελθόντος μόνον ζημιά μπορούμε να κάνουμε στους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους φτωχούς και τα στρώματα της νεοφτώχειας που θα δημιουργηθούν.
Πρέπει επομένως να δούμε ξανά τις παραδοχές, πάνω στις οποίες βασίζονται οι πολιτικές και οι προτάσεις της αριστεράς, ιδίως του ΚΚΕ.
1. Το χρέος είναι τεράστιο και πρέπει να βρεθεί τρόπος να μειωθεί.
2. Σήμερα είμαστε μια πολύ πλούσια χώρα με ελάχιστη παραγωγή. Αυτό είναι ένα τεράστιο παράδοξο, που δημιουργεί και τροφοδοτεί τον παρασιτισμό, τη μαύρη οικονομία, τον εύκολο πλουτισμό, την τεράστια φοροδιαφυγή. Επομένως πρέπει να βρεθεί τρόπος να εκμεταλλευθούμε τα μεγάλα πλεονεκτήματα της χώρας για αλλαγή και αύξηση του παραγωγικού δυναμικού.
3. Οι μισθοί των εργαζομένων είναι πολύ χαμηλοί, και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό.
4. Ο πλούτος που έχει δημιουργηθεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια κατά ένα μεγάλο μέρος έχει οδηγηθεί στα παράσιτα, στους μεγαλοεργολάβους, μεγαλοσυμβούλους, φοροφυγάδες, τρωκτικά του δημοσίου. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, που ζουν στα Βόρεια και Νότια προάστια, που έχει φτιάξει τις δεκάδες χιλιάδες πισίνες στην Αθήνα, τις βίλες στη Μύκονο που κυκλοφορούν αυτοί και οι κανακάρηδές τους με τα Καγιέν. Είναι επομένως αναγκαίο να αλλάξει το στερεότυπο, του να τα "βάλουμε με τους Λάτσηδες και τους μεγαλοτραπεζίτες" και να δούμε το πραγματικό σημερινό πρόβλημα.
5. Μπορεί οι μισθοί στο Δημόσιο να είναι χαμηλοί, όμως η αριστερά δεν μπορεί να χαϊδεύει τον ωχαδερφισμό, την κοπάνα, την αδιαφορία, το αραλίκι ενός μεγάλου μέρους των δημοσίων υπαλλήλων. Πρέπει να δούμε την πραγματικότητα και αυτή είναι ότι ο δημόσιος τομέας τσαλακώνεται από την εικόνα που παρουσιάζει.
6. Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στα φασινόμενα διαφθοράς στο δημόσιο τομέα.
7 Εάν καταφέρναμε να ελέγξουμε τη φοροδιαφυγή και πλησιάζαμε το μέσο όρο των άλλων κρατών που αφορά τα φορολογικά έσοδα σε σχέση με το ΑΕΠ, δεν θα είχαμε κανένα απολύτως πρόβλημα. Ο μέσος όρος είναι 31% και αν φτάναμε στο ποσοστό αυτό θα είχαμε μεγάλα πλεονάσματα, αντί για ελλείμματα.
8. Και τελευταίο και το πλέον βασικό. Εάν θέλουμε να δώσουμε μια αριστερή προοπτική για το μέλλον με αύξηση μισθών, μείωση της φτώχειας και αναδιανομή του πλούτου, πρέπει να κάνουμε το παν για να διατηρήσουμε όσο το δυνατόν τον πλούτο που έχουμε δημιουργήσει. Επομένως πρέπει να κάνουμε πολιτικές, ώστε η μείωση του ΑΕΠ (διότι αναπόφευκτα θα έχουμε μείωση) να περιορισθεί σε μονοψήφιο νούμερο και όχι σε ποσοστά 60-70 ή και 80%, που μπορεί αν φθάσει σε περίπτωση λανθασμένων επιλογών. Είναι εύκολη η παραδοχή ότι παραμένουμε αμετακίνητοι και τελικά αυτό που να έχουμε να μοιράσουμε στο μέλλον να είναι μόνον τα ιμάτιά μας.