Lysergic acid diethylamide

Τώρα που έγιναν αυτά που έγιναν και το ΔΝΤ είναι εδώ ενωμένο δυνατό, να δούμε ποιές θα μπορούσαν να ήταν για τους Παπάδες (Ανδρέα και Κώστα)εάν είχαν άλλη λύση τις τελευταίες μέρες. Δεν μιλάω αν είχαν κάποια λύση πριν από έξη μήνες ή εάν θα μπορούσε να γίνει κάτι πριν από δυό χρόνια με τον Κωστάκη.
Έχω ακούσει τα εξής:
Να βγούμε από την Ευρωζώνη, να εθνικοποιηθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις, να αναλάβει την εξουσία η εργατική τάξη. (ΚΚΕ-ΚΟΕ)
Να εκδοθούν λαϊκά ομόλογα για να πληρώσουμε τα χρέη (μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ)
Να εκδοθούν χαμηλότοκα Ευρωομόλογα από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα.
Να κηρύξουμε στάση πληρωμών και να μην καταβάλουμε ούτε ένα ευρώ στους τραπεζίτες.
Να οδηγηθούμε σε αναδιοργάνωση του χρέους (Μερίδα ΣΥΡΙΖΑ-Οικολόγοι Πράσινοι).

Δεν θα ξανασχοληθώ με τη βλακεία της έκδοσης ευρωομολόγου. Εδώ δεν μας τα έδιναν με μεγάλα επιτόκια και χωρίς να ματώσουμε, θα μας τα δώσουν χαμηλότοκα;
Δεν θα ασχοληθώ και με την κουταμάρα των λαϊκών ομολόγων. Τα χρήματα φίλοι μου δεν υπάρχουν. Και εάν υπήρχαν στον κοσμάκη, είναι δυνατόν να τα ζητήσουμε από το λαό για να χρηματοδοτήσει ένα χρεοκοπημένο Κράτος και να κινδυνεύει να μην τα πάρει ποτέ πίσω; Και δεν αντιλαμβάνονται ότι εάν αφαιρέσουμε και άλλη ρευστότητα από το σύστημα, πάει τελειώσαμε;
Θα ασχοληθώ λίγο με τη λύση που δίνει το ΚΚΕ, που ομιλεί για λαϊκή επανάσταση. Όλα ωραία. Όμως πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Με το χρέος τί θα γίνει; Πώς θα σβήσει; Τί θα αλλάξει και δεν θα πληρώσουμε. Φαντάζομαι ότι αυτό που λένε, είναι το εργάτες στην εξουσία και πλήρης απομόνωση της χώρας με την μη καταβολή του ποσού που οφείλουμε. Διότι εάν δεν είναι έτσι, πώς βλέπουν οι σύντροφοι ότι θα πληρώσουμε τα δάνεια που έχουμε πάρει.
Η μόνη λύση που βλέπω λοιπόν είναι αυτή που έγινε. Άλλος δρόμος δεν υπήρχε.
Όμως θα υπήρχε και ένα ευνοϊκότερο σενάριο για τη χώρα μας και την οικονομία μας. Ένα σενάριο, που θα μας βοηθούσε σίγουρα.
Να πάμε σε μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους. Η ελεγχόμενη όμως αναδιάρθρωση απαιτεί συναινετικές διαδικασίες και τη συμπαράσταση της Ευρώπης. Αλλιώς δεν γίνεται. Επομένως και πάλι θα απαιτούντο σοβαρότατα μέτρα λιτότητας.
Τί λέω συγκεκριμένα.
Να πάμε συγκροτημένα σε μια αναδιάρθρωση που θα προέβλεπε διπλασιασμό του χρόνου αποπληρωμής και μείωση του χρέους κατά 40% περίπου με διαγραφή του. Βέβαια θα ήταν αναγκαίο να αποπληρωθούν κατά προτεραιότητα τα χρέη μας προς τα ασφαλιστικά ταμεία, ντόπια και ξένα. Δεν είναι δυνατόν τα ταμεία, που δίνουν συντάξεις, να πέσουν έξω, λόγω του Ελληνικού προβλήματος. Μόνο και μόνο από το γεγονός ότι χρωστάμε ένα σκασμό χρήματα στα ταμεία των εργαζομένων της Ευρώπης θάπρεπε να σκεφτόμασταν λίγο πριν μιλήσουμε.
Η αναδιάρθρωση του χρέους έτσι όπως την προείπα, εφόσον γινόταν συγκροτημένα και με συναίνεση των πιστωτών και με παράλληλα μέτρα λιτότητας, θα δημιουργούσαν άμεσα μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα και σταδιακή αποπληρωμή του χρέους. Θα ήταν πανεύκολο να συνδυασθούν τα μέτρα με σοβαρές προσπάθειες ανάπτυξης σε στοχευμένους τομείς και ταυτόχρονα δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη επίθεσης στα εισοδήματα, μισθούς και συντάξεις των απόκληρων του τόπου.
Αυτό θα ήταν το ιδανικό σενάριο. Όμως δεν γίνεται διότι ακόμα οι ισχυροί του κόσμου δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος του παγκόσμιου προβλήματος των χρεών.
Ο κόσμος μας ζει τα τελευταία χρόνια με μοχλεύσεις, δάνεια, παράγωγα, CDS και άλλα παράξενα, που μας έχουν οδηγήσει (ή έχουν οδηγήσει κάποιους) σε παράδεισους παρόμοιους των LSD