Γιορτινές μέρες και γι΄αυτό αφήνω για αργότερα τη μιζέρια του ασφαλιστικού προβλήματος και θα καταπιαστώ με κάποια θετικά που προκαλεί η οικονομική κρίση.
Επιτέλους δεν είναι κυρίαρχες οι λογικές της λαϊκής βλακώδους δεξιάς και των δήθεν σοσιαλιστοκαθηγητάδων τύπου Μητρόπουλου που συνωστίζονται στο πρωινάδικο του Αυτιά. Επιτέλους άρχισαν να ακούγονται οι φωνές που λένε ότι δεν είναι υπέρ του λαού το ξετίναγμα του Ταμείου του Κράτους και της υπερχρέωσής του, υπέρ δήθεν λαϊκών αιτημάτων.
Άρχισαν οι τεράστιες υπερκαταναλωτικές δαπάνες του Κράτους και των πολιτών να μειώνονται.
Η εισαγωγική διείσδυση υποχώρησε.
Το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών με το εξωτερικό, ενώ εμφανίζεται αυξημένο σε δολάρια, στην πραγματικότητα, εάν υπολογιστεί σε ευρώ, μειώθηκε.
Τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας δεν μειώθηκαν, αλλά αυξήθηκαν στο τελευταίο δωδεκάμηνο από 324 εκατομμύρια ευρώ σε 1.064.
Αυτό που πρέπει να αντιληφθούν οι άρπαγες που μας κυβερνούν αλλά και ο καθείς μας χωριστά είναι ότι υπάρχει σήμερα μια ευκαιρία για πρόοδο των ασθενέστερων βασισμένη σε μια πιο υγιή βάση και όχι με τις ιδεοληψίες του παρελθόντος.
Καλή Χρονιά.
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009
Να τσιμπήσουμε τους γιατρούς
Φαντάζεσθε πως θα ήταν τα δημόσια οικονομικά της χώρας μας εάν δεν επιβαρυνόταν ο κρατικός προϋπολογισμός με δαπάνες για την κοινωνική ασφάλιση;
Δεν θα υπήρχαν ελλείμματα και το δημόσιο χρέος θα μπορούσε μέσα σε ελάχιστα χρόνια να μηδενισθεί σε περιόδους οικονμικής ανάπτυξης.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορούσε να γίνει στη χώρα μας το υποθετικό αυτό σενάριο πολιτικής φαντασίας, είναι: Πρώτον να υπάρξουν έξυπνα (πολύ έξυπνα) έσοδα κοινωνικών πόρων Δεύτερον να μειωθούν τα υπέρογκα έξοδα για φάρμακα και ιατρική περίθαλψη και Τρίτον να να υπάρξει ένα συνδυασμένο σύστημα εθνικής σύνταξης για όλους στα 65 χρόνια με επιπλέον σύνταξη, που μπορεί να δοθεί νωρίτερα και να αυξήσει την εθνική σύνταξη ανάλογα με τα συνταξιοδοτικά προγράμματα που θα επικέξουν οι εργαζόμενοι μέσω των επιπλέον συνταξιοδοτικών σχημάτων κοινωνικής ασφάλισης.
Ξεκινώ με ένα βασικό.
Χρειάζεται άμεση οργάνωση του συστήματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Το πρώτο βήμα έγινε.
Είναι η θέσπιση του ΑΜΚΑ.
Κάθε άτομο έχει πλέον τον αριθμό του για την Κοινωνική Ασδάλισή του.
Δεύτερο βήμα που πρέπει να γίνει και αυτό μπορεί να γίνει μέσα σε ένα δίμηνο το πολύ, είναι να φακελλωθούν, όλοι οι ιατροί και φαρμακοποιοί με έναν Κωδικό.
Τρίτο βήμα είναι να μηχανογραφηθεί όλο το σύστημα της ιατροφαμακευτικής περίθλαλψης. Κάθε φαρμακευτική και ιατρική περίθαλψη που επιβαρύνει την κοικωνική ασφάλιση να γίνεται μέσω του πληροφοριακού αυτού συστήματος. Ετσι ο καθεί θα έχει την καρτέλλα του όπου θα καταγράφονται τα φάρμακα που πήρε και τις εξετάσεις που έχει κάνει. Αλλά και ο κάθε ιατρός θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να ελεγχθεί για το ποιά φάρμακα συνταγογράφησε και σε ποιούς. Θα είναι ευχερής πλέον η εξακρίβωση το ποιός ιατρός τα πήρε και από ποιά φαρμακευτική εταιρία. Αμεσα θα μειωθεί και η φοροδιαφυγή των ιατρών. Μόνο και μόνο από αυτό θα δείτε πόσο θα μειωθεί η φαρμακευτική δαπάνη. Μόνο από το φόβο των Ιουδαίων.
Δεν θα υπήρχαν ελλείμματα και το δημόσιο χρέος θα μπορούσε μέσα σε ελάχιστα χρόνια να μηδενισθεί σε περιόδους οικονμικής ανάπτυξης.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορούσε να γίνει στη χώρα μας το υποθετικό αυτό σενάριο πολιτικής φαντασίας, είναι: Πρώτον να υπάρξουν έξυπνα (πολύ έξυπνα) έσοδα κοινωνικών πόρων Δεύτερον να μειωθούν τα υπέρογκα έξοδα για φάρμακα και ιατρική περίθαλψη και Τρίτον να να υπάρξει ένα συνδυασμένο σύστημα εθνικής σύνταξης για όλους στα 65 χρόνια με επιπλέον σύνταξη, που μπορεί να δοθεί νωρίτερα και να αυξήσει την εθνική σύνταξη ανάλογα με τα συνταξιοδοτικά προγράμματα που θα επικέξουν οι εργαζόμενοι μέσω των επιπλέον συνταξιοδοτικών σχημάτων κοινωνικής ασφάλισης.
Ξεκινώ με ένα βασικό.
Χρειάζεται άμεση οργάνωση του συστήματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Το πρώτο βήμα έγινε.
Είναι η θέσπιση του ΑΜΚΑ.
Κάθε άτομο έχει πλέον τον αριθμό του για την Κοινωνική Ασδάλισή του.
Δεύτερο βήμα που πρέπει να γίνει και αυτό μπορεί να γίνει μέσα σε ένα δίμηνο το πολύ, είναι να φακελλωθούν, όλοι οι ιατροί και φαρμακοποιοί με έναν Κωδικό.
Τρίτο βήμα είναι να μηχανογραφηθεί όλο το σύστημα της ιατροφαμακευτικής περίθλαλψης. Κάθε φαρμακευτική και ιατρική περίθαλψη που επιβαρύνει την κοικωνική ασφάλιση να γίνεται μέσω του πληροφοριακού αυτού συστήματος. Ετσι ο καθεί θα έχει την καρτέλλα του όπου θα καταγράφονται τα φάρμακα που πήρε και τις εξετάσεις που έχει κάνει. Αλλά και ο κάθε ιατρός θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να ελεγχθεί για το ποιά φάρμακα συνταγογράφησε και σε ποιούς. Θα είναι ευχερής πλέον η εξακρίβωση το ποιός ιατρός τα πήρε και από ποιά φαρμακευτική εταιρία. Αμεσα θα μειωθεί και η φοροδιαφυγή των ιατρών. Μόνο και μόνο από αυτό θα δείτε πόσο θα μειωθεί η φαρμακευτική δαπάνη. Μόνο από το φόβο των Ιουδαίων.
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009
Η παράνοια των φαρμάκων
Ο πενηντάρης βρέθηκε στο σκυλάδικο, έρανε την τραγουδιάρα με δεκάδες πανέρια λουλούδια και μετά την πήγε και στο ροζ ξενοδοχείο για να την γαμήσει. Προϋπόθεση γι΄αυτό είναι να πάρει το VIAGRA αξίας κάμποσων δεκάδων ευρώ.
Ένας άλλος εξηντάρης χλαπάκωσε μόνος του ένα κιλό γκιόσα και ρούφηξε και τρία μισόκιλα κρασί. Την άλλη μέρα πρωί-πρωί πήρε το χαπάκι του της χοληστερίνης.
Η κυρία του δεύτερου κυρίου που μένει μόνη της στο σπίτι ενώ ο σύζυγος περιδρομιάζει στην γκιοσερί κατεβάζει στην καθισιά της μισή τούρτα για να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Μαζί παίρνει και τα χαπάκια της για το σάκχαρο.
Η άλλη κυρία του πρώτου κυρίου που ξέρει τα νυχτοπερπατήματά του με τις τραγουδιάρες , τα ακουμπάει κανονικότατα στα φάρμακα που θα την αδυνατίσουν, θα της αφαιρέσουν τις ραγάδες από τα μπούτια και τα λοιπά που θα κάνουν τον άντρα της να αποφασίσει να ξαναασχοληθεί μαζί της.
Η παρανοϊκή μάνα ποτίζει τον κανακάρη της με αντιβίωση είκοσι τουλάχιστον φορές κάθε χρόνο με το πρώτο συναχάκι.
Ο γιατρός τα αρπάζει από την φαρμακευτική εταιρία για να γράψει μαζί με το αντιβιοτικό και το φάρμακο για το στομάχι που κάνει εβδομήντα ευρώ.
Κάποιος άλλος που είναι πισωγλέντης και έβγαλε αιματάκι από τον ποπό βρέθηκε να κάνει και αξονική και μαγνητική τομογραφία.
Το τεράστιο πρόβλημα στα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης είναι οι τεράστιες δαπάνες για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Εγώ πραγματικά δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί πρέπει να πληρώσω το γαμήσι, το φαγοπότι, την τούρτα, την υστερία της μαμάς, το σεξουαλικό πάθος κάποιου.
Κάποτε πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν αντέχουν τα ασφαλιστιτκά ταμεία να πληρώνουν τη μούρλια του καθενός και της καθεμιάς.
Μου είναι αδιανόητο ότι ο εύπορος μπορεί να πάρει σχεδόν δωρεάν τα φάρμακα για την ευζωία του και ο άνεργος, φτωχός και αυτός που δεν έχει μοίρα κάτω από τον ήλιο, πρέπει να πεθάνει στη ψάθα γιατί δεν έχει ασφαλιστικό ταμείο να τον καλύψει.
Θα συνεχίσω αύριο με αυτά που προτείνω.
Ένας άλλος εξηντάρης χλαπάκωσε μόνος του ένα κιλό γκιόσα και ρούφηξε και τρία μισόκιλα κρασί. Την άλλη μέρα πρωί-πρωί πήρε το χαπάκι του της χοληστερίνης.
Η κυρία του δεύτερου κυρίου που μένει μόνη της στο σπίτι ενώ ο σύζυγος περιδρομιάζει στην γκιοσερί κατεβάζει στην καθισιά της μισή τούρτα για να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Μαζί παίρνει και τα χαπάκια της για το σάκχαρο.
Η άλλη κυρία του πρώτου κυρίου που ξέρει τα νυχτοπερπατήματά του με τις τραγουδιάρες , τα ακουμπάει κανονικότατα στα φάρμακα που θα την αδυνατίσουν, θα της αφαιρέσουν τις ραγάδες από τα μπούτια και τα λοιπά που θα κάνουν τον άντρα της να αποφασίσει να ξαναασχοληθεί μαζί της.
Η παρανοϊκή μάνα ποτίζει τον κανακάρη της με αντιβίωση είκοσι τουλάχιστον φορές κάθε χρόνο με το πρώτο συναχάκι.
Ο γιατρός τα αρπάζει από την φαρμακευτική εταιρία για να γράψει μαζί με το αντιβιοτικό και το φάρμακο για το στομάχι που κάνει εβδομήντα ευρώ.
Κάποιος άλλος που είναι πισωγλέντης και έβγαλε αιματάκι από τον ποπό βρέθηκε να κάνει και αξονική και μαγνητική τομογραφία.
Το τεράστιο πρόβλημα στα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης είναι οι τεράστιες δαπάνες για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Εγώ πραγματικά δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί πρέπει να πληρώσω το γαμήσι, το φαγοπότι, την τούρτα, την υστερία της μαμάς, το σεξουαλικό πάθος κάποιου.
Κάποτε πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν αντέχουν τα ασφαλιστιτκά ταμεία να πληρώνουν τη μούρλια του καθενός και της καθεμιάς.
Μου είναι αδιανόητο ότι ο εύπορος μπορεί να πάρει σχεδόν δωρεάν τα φάρμακα για την ευζωία του και ο άνεργος, φτωχός και αυτός που δεν έχει μοίρα κάτω από τον ήλιο, πρέπει να πεθάνει στη ψάθα γιατί δεν έχει ασφαλιστικό ταμείο να τον καλύψει.
Θα συνεχίσω αύριο με αυτά που προτείνω.
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
Στέφανος Μάνος και ασφαλιστικό πρόβλημα
Διάβασα την πρόταση του Στέφανου Μάνου για το τεράστιο πρόβλημα του ασφαλιστικού.
Με ελάχιστα λόγια προτείνει την ολοσχερή κατάργηση των ασφαλιστικών ταμείων με τη σημερινή τους μορφή και την πλήρη απαλλαγή των πάντων από τις ασφαλιστικές εισφορές. Προτείνει την καθιέρωση μιας εθνικής σύνταξης που θα καλύπτεται από τον προϋπολογισμό με νέα έσοδα, όπως η αύξηση στη φορολογία των καυσίμων και όποιος επιθυμεί να προχωρήσει ατομικά ή συλλογικά σε ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα για να αυξήσει τη σύνταξή του ή να την πάρει νωρίτερα από τα 65 χρόνια του.
Η πρότασή του, πιστεύω, ότι είναι ενδιαφέρουσα, πλην όμως πιστεύω ότι πάσχει σε πολλά σημεία και είναι οραματική, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα εφαρμογής της. Πλην όμως επειδή είναι οραματική μπορεί να ληφθεί υπόψη σε μια πιθανή ολοσχερή διαφοροποίηση του ασφαλιστικού μας συστήματος.
Και εξηγούμαι το γιατί πιστεύω ότι δεν είναι εφαρμόσιμη.
Δεν λαμβάνει υπόψη της τις τεράστιες ιατροφαρμακευτικές ανάγκες, που, πιστεύω, αποτελούν πλέον το τεράστιο πρόβλημα και δημιουργούν τα χαώδη ελλείμματα.
Υπολογίζεται ότι σε μερικά χρόνια το 25% του ΑΕΠ θα πρέπει να πηγαίνει για την κοινωνική ασφάλιση. Ακόμα και εάν το ποσοστό αυτό μειωθεί λόγω μείωσης των μεγάλων συντάξεων και πάλι δεν βλέπω πώς ο προϋπολογισμός θα μπορεί να καλύπτει το τεράστιο αυτό νούμερο, χωρίς να συμβάλει κάποιος με ασφαλισιτικές εισφορές.
Δεν θεωρώ ρεαλιστικό να θεσπίσει κάποιος γενναίες μειώσεις στις συντάξεις των μεγαλοσυνταξιούχων, χωρίς να τρίξουν τα θεμέλια του συστήματος. Δεν το θεωρώ και σωστό, διότι κάποιοι έχουν προγραμματίσει τη ζωή τους και τα οικονομικά τους με βάση τις μεγάλες συντάξεις.
Την πρόταση όμως αυτή του Μάνου την βρίσκω καλή για να ξεκινήσει με βάση της ένα τελείως διαφορετικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.
Εξηγούμαι.
ΠΡΩΤΟΝ. Πλήρης αποδέσμευση του Ταμείου συντάξεων από τα ταμεία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ Θέσπιση της εθνικής σύνταξης για όλους τους νεοπροσλαμβανόμενοπυς και τους εργαζόμενους για ένα μικρό χρονικό διάστημα (πιθανώς μέχρι 10 χρόνια)
ΤΡΙΤΟΝ Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ Αποποινικοποίηση της μη πληρωμής των ασφαλιστικών εισφορών
ΠΕΜΠΤΟΝ Θέσπιση κοινωνικών πόρων, έξυπνων, όπως πράγματι είναι μια φορολογία στα καύσιμα ή ένας κοινωνικός πόρος στα τιμολόγια χονδρικής πώλησης
Επαναλαμβάνω όμως ότι για να πετύχουν όλα αυτά, πρέπει να δούμε τον τομέα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Περί αυτού στο προσεχές post
Με ελάχιστα λόγια προτείνει την ολοσχερή κατάργηση των ασφαλιστικών ταμείων με τη σημερινή τους μορφή και την πλήρη απαλλαγή των πάντων από τις ασφαλιστικές εισφορές. Προτείνει την καθιέρωση μιας εθνικής σύνταξης που θα καλύπτεται από τον προϋπολογισμό με νέα έσοδα, όπως η αύξηση στη φορολογία των καυσίμων και όποιος επιθυμεί να προχωρήσει ατομικά ή συλλογικά σε ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα για να αυξήσει τη σύνταξή του ή να την πάρει νωρίτερα από τα 65 χρόνια του.
Η πρότασή του, πιστεύω, ότι είναι ενδιαφέρουσα, πλην όμως πιστεύω ότι πάσχει σε πολλά σημεία και είναι οραματική, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα εφαρμογής της. Πλην όμως επειδή είναι οραματική μπορεί να ληφθεί υπόψη σε μια πιθανή ολοσχερή διαφοροποίηση του ασφαλιστικού μας συστήματος.
Και εξηγούμαι το γιατί πιστεύω ότι δεν είναι εφαρμόσιμη.
Δεν λαμβάνει υπόψη της τις τεράστιες ιατροφαρμακευτικές ανάγκες, που, πιστεύω, αποτελούν πλέον το τεράστιο πρόβλημα και δημιουργούν τα χαώδη ελλείμματα.
Υπολογίζεται ότι σε μερικά χρόνια το 25% του ΑΕΠ θα πρέπει να πηγαίνει για την κοινωνική ασφάλιση. Ακόμα και εάν το ποσοστό αυτό μειωθεί λόγω μείωσης των μεγάλων συντάξεων και πάλι δεν βλέπω πώς ο προϋπολογισμός θα μπορεί να καλύπτει το τεράστιο αυτό νούμερο, χωρίς να συμβάλει κάποιος με ασφαλισιτικές εισφορές.
Δεν θεωρώ ρεαλιστικό να θεσπίσει κάποιος γενναίες μειώσεις στις συντάξεις των μεγαλοσυνταξιούχων, χωρίς να τρίξουν τα θεμέλια του συστήματος. Δεν το θεωρώ και σωστό, διότι κάποιοι έχουν προγραμματίσει τη ζωή τους και τα οικονομικά τους με βάση τις μεγάλες συντάξεις.
Την πρόταση όμως αυτή του Μάνου την βρίσκω καλή για να ξεκινήσει με βάση της ένα τελείως διαφορετικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.
Εξηγούμαι.
ΠΡΩΤΟΝ. Πλήρης αποδέσμευση του Ταμείου συντάξεων από τα ταμεία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ Θέσπιση της εθνικής σύνταξης για όλους τους νεοπροσλαμβανόμενοπυς και τους εργαζόμενους για ένα μικρό χρονικό διάστημα (πιθανώς μέχρι 10 χρόνια)
ΤΡΙΤΟΝ Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ Αποποινικοποίηση της μη πληρωμής των ασφαλιστικών εισφορών
ΠΕΜΠΤΟΝ Θέσπιση κοινωνικών πόρων, έξυπνων, όπως πράγματι είναι μια φορολογία στα καύσιμα ή ένας κοινωνικός πόρος στα τιμολόγια χονδρικής πώλησης
Επαναλαμβάνω όμως ότι για να πετύχουν όλα αυτά, πρέπει να δούμε τον τομέα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Περί αυτού στο προσεχές post
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009
Το ασφαλιστικό όπως το καταλαβαίνω εγώ
Κάποια προηγούμενη Κυβέρνηση είχε συστήσει τον Λογαριασμό Αλληλεγγύης Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης (ΛΑΦΚΑ). Αρχικός βασικός σκοπός του ήταν να εξασφαλίσει κάποιους αναγκαίους οικονομικούς πόρους για τους ασθενέστερους οικονομικά φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης. Πόροι του Λογαριασμού αυτού ήταν ποσοστό από ποσά που εισπράττουν κάποιοι ασφαλιστικοί φορείς από κοινωνικούς πόρους.
Για παράδειγμα: Κάθε πολίτης που κάνει ένα συμβόλαιο πληρώνει Ταμείο Νομικών, το οποίο πηγαίνει αποκλειστικά στους ασφαλισμένους του Ταμείου αυτού.
Όταν κτίζει μια οικοδομή πληρώνεις ΤΣΜΕΔΕ και τα χρήματα αυτά πηγαίνουν στο Ταμείο των Μηχανικών.
Μπορείτε λοιπόν να μου πείτε τί το πιο λογικό ένα μέρος των ποσών αυτών να πηγαίνει στον ΛΑΦΚΑ για να λάβουν οι ασθενέστεροι ασφαλιστικοί φορείς που δεν έχουν κοινωνικούς πόρους;
Οι Αυτιάδες, Μανώληδες κατάφεραν και τον κατάργησαν και τα χρήματα επιστράφησαν.
Εγώ λοιπόν τί λέω:
Θα πρέπει να αναγεννηθεί το ΛΑΦΚΑ και οι πόροι του να μην είναι μόνον οι θεσμοθετημένοι κοινωνικοί πόροι, αλλά και άλλοι που πρέπει να επιβαρύνουν τους πιο ισχυρούς.
Ιδού λοιπόν η σκέψη μου.
Ένας μικρός γιατρουδάκος πληρώνει τα ίδια ασφάλιστρα με τον μεγαλογιατρό.
Ο δικηγοράκος των τριών παραστάσεων ετησίως (αποτελούν το μεγάλο ποσοστό των δικηγόρων της Αθήνας), πληρώνει τα ίδια ασφάλιστρα με τον μεγαλοδικηγόρο που βγάζουν των εκατομμύρια ευρώ.
Το φαρμακείο της γειτονιάς πληρώνει τα ίδια με τον Μπακάκο.
Και ούτω καθεξής.
Θα πρότεινα λοιπόν σε έναν Λογαριασμό Αλληλεγγύης να πηγαίνουν νέοι πόροι που πρέπει να θεσμοθετηθούν.
Φερ΄ειπείν θα μπορούσε σε κάθε τιμολόγιο φαρμάκων που προμηθεύεται ένα φαρμακείο να υπάρξει ποσοστό 2% υπέρ του Λογαριασμού Αλληλεγγύης. Να συγκριθεί το ποσό που θα προκύψει για κάθε φαρμακείο με το ποσό που σήμερα καταβάλλεται και αν προκύψει μεγαλύτερο ποσό η διαφορά να πηγαίνει στον Λογαριασμό Αλληλεγγύης. Έτσι το μικρό φαρμακείο δεν θα επιβαρυνθεί και ο Μπακάκος ας κερδίσει λιγότερα. Είναι ανάγκη οι πλούσιοι σήμερα να πληρώσουν για να σωθούν τα Ταμεία μας.
Παρόμοιες ρυθμίσεις θα μπορούσαν να θεσμοθετηθούν και για τους λοιπούς εργαζόμενους.
Και αυτό θα είναι και το πλέον δίκαιο.
Δεν μπορεί ένας μικροεπαγγελματίας να οδηγείται στη φυλακή διότι δεν κατάφερε να πληρώσει το ΤΕΒΕ του και την ίδια στιγμή τα malls να πληρώνουν τα ίδια, ψίχουλα γι΄αυτούς.
Πιστεύω ότι μόνον από τον φόρο αλληλεγγύης στα φάρμακα υπέρ των ασθενέστερων Ταμείων θα μειωθεί το έλλειμμα των ασφαλισιτκών ταμείων κατά ένα μεγάλο ποσοστό.
Σκασίλα μου αν ο μεγαλοφαρμακοποιός ρίξει ένα αντί για δύο πανέρια λουλούδια στα μπουζόύκια και σκασίλα μου αν ανάλογα μειωθεί το βασιλικό μεροκάματο των τραγουδιστριών.
Για παράδειγμα: Κάθε πολίτης που κάνει ένα συμβόλαιο πληρώνει Ταμείο Νομικών, το οποίο πηγαίνει αποκλειστικά στους ασφαλισμένους του Ταμείου αυτού.
Όταν κτίζει μια οικοδομή πληρώνεις ΤΣΜΕΔΕ και τα χρήματα αυτά πηγαίνουν στο Ταμείο των Μηχανικών.
Μπορείτε λοιπόν να μου πείτε τί το πιο λογικό ένα μέρος των ποσών αυτών να πηγαίνει στον ΛΑΦΚΑ για να λάβουν οι ασθενέστεροι ασφαλιστικοί φορείς που δεν έχουν κοινωνικούς πόρους;
Οι Αυτιάδες, Μανώληδες κατάφεραν και τον κατάργησαν και τα χρήματα επιστράφησαν.
Εγώ λοιπόν τί λέω:
Θα πρέπει να αναγεννηθεί το ΛΑΦΚΑ και οι πόροι του να μην είναι μόνον οι θεσμοθετημένοι κοινωνικοί πόροι, αλλά και άλλοι που πρέπει να επιβαρύνουν τους πιο ισχυρούς.
Ιδού λοιπόν η σκέψη μου.
Ένας μικρός γιατρουδάκος πληρώνει τα ίδια ασφάλιστρα με τον μεγαλογιατρό.
Ο δικηγοράκος των τριών παραστάσεων ετησίως (αποτελούν το μεγάλο ποσοστό των δικηγόρων της Αθήνας), πληρώνει τα ίδια ασφάλιστρα με τον μεγαλοδικηγόρο που βγάζουν των εκατομμύρια ευρώ.
Το φαρμακείο της γειτονιάς πληρώνει τα ίδια με τον Μπακάκο.
Και ούτω καθεξής.
Θα πρότεινα λοιπόν σε έναν Λογαριασμό Αλληλεγγύης να πηγαίνουν νέοι πόροι που πρέπει να θεσμοθετηθούν.
Φερ΄ειπείν θα μπορούσε σε κάθε τιμολόγιο φαρμάκων που προμηθεύεται ένα φαρμακείο να υπάρξει ποσοστό 2% υπέρ του Λογαριασμού Αλληλεγγύης. Να συγκριθεί το ποσό που θα προκύψει για κάθε φαρμακείο με το ποσό που σήμερα καταβάλλεται και αν προκύψει μεγαλύτερο ποσό η διαφορά να πηγαίνει στον Λογαριασμό Αλληλεγγύης. Έτσι το μικρό φαρμακείο δεν θα επιβαρυνθεί και ο Μπακάκος ας κερδίσει λιγότερα. Είναι ανάγκη οι πλούσιοι σήμερα να πληρώσουν για να σωθούν τα Ταμεία μας.
Παρόμοιες ρυθμίσεις θα μπορούσαν να θεσμοθετηθούν και για τους λοιπούς εργαζόμενους.
Και αυτό θα είναι και το πλέον δίκαιο.
Δεν μπορεί ένας μικροεπαγγελματίας να οδηγείται στη φυλακή διότι δεν κατάφερε να πληρώσει το ΤΕΒΕ του και την ίδια στιγμή τα malls να πληρώνουν τα ίδια, ψίχουλα γι΄αυτούς.
Πιστεύω ότι μόνον από τον φόρο αλληλεγγύης στα φάρμακα υπέρ των ασθενέστερων Ταμείων θα μειωθεί το έλλειμμα των ασφαλισιτκών ταμείων κατά ένα μεγάλο ποσοστό.
Σκασίλα μου αν ο μεγαλοφαρμακοποιός ρίξει ένα αντί για δύο πανέρια λουλούδια στα μπουζόύκια και σκασίλα μου αν ανάλογα μειωθεί το βασιλικό μεροκάματο των τραγουδιστριών.
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
Οι νεοπλούσιοι
Χάθηκε η ευκαιρία να κτυπηθεί αυτή η άχρηστη τάξη των νεοπλούσιων με τις υπέρογκες αμοιβές.
Κάτι είπαν, κάτι έκαναν (δεν θα μπορούσαν κι αλλιώς) όμως τα προνόμια παρέμειναν και αφού παρέμειναν κάποτε θα ξαναγιγαντωθούν. Δεν μου λέει τίποτα η μείωση των αμοιβών των μεγαλοκοματικοστελεχών. Οταν κάποιος τσεπώνει διακόσια χιλιαρικάκια το μήνα πάλι με τεράστια προνόμια θα μείενι αν αύριο παίρνει εκατό. Αν όμως το πλαφόν παει στα δέκα χλιάρικα, δύσκολα θα ξανανέβει. Και όταν ο μεγαλύτερος μισθός στο Δημόσιο είναι αυτός, τότε σύμφωνα με τη νομοθεσία, ανάλογος θα είναι και ο μισθός του Προέδρου του Αρείου Πάγου και δραστικά θα μειωθούν οι υπέρογκοι μισθοί των δικαστικών.
Γιατί όμως κανείς δεν μιλάει για την τάξη αυτή των νεοπλούσιων, κρατικών στελεχών, κομματικών γλειφτών, συμβούλων, παρασυμβούλων, δημοσιογραφάρων, ηγετών του συνδικαλισμού κλπ.
Μα ποιός θα τους βάλει χέρι και ποιός θα αναδείξει το θέμα.
Ο ανήκων στη high society, εφοπλιστής, μεγαλοβιομήχανος, μεγαλοεργολάβος δεν θα κατέβη στο καφενείο, δεν θα βγει στο γυαλί για να υπερασπίσει τους κατέχοντες τις θέσεις της ηγεσίας του τόπου.
Ποιός μεγαλοδημοσιογράφος θα αναδείξει το θέμα όταν οι μηνιαίες αμοιβές τους έχουν από πίσω τέσσερα και πλέον μηδενικά. Οταν δημοσιογραφοπολιτικός, Πασοκονεοδημοκράτης, παίρνει δέκα χιλιάρικα για μια ωριαία συνέντευξη.
Πώς ο μεγαλοσυνδικαλιστής θα φωνάξει όταν ο ίδιος είναι μέλος τριών-τεσσάρων ή και περισσότερων Διοικητικών Συμβουλίων του δημόσιου τομέα και τσεπώνει έτσι για να συνεδριάζει ένα πολύ μα πολύ σεβαστό ποσό.
Ποιός πολιτικός θα αντιδράσει, όταν οι προεκλογικές εκστρατείες κοστίζουν πολύ και πληρώνονται από την τάξη των νεοπλούσιων.
Κάτι είπαν, κάτι έκαναν (δεν θα μπορούσαν κι αλλιώς) όμως τα προνόμια παρέμειναν και αφού παρέμειναν κάποτε θα ξαναγιγαντωθούν. Δεν μου λέει τίποτα η μείωση των αμοιβών των μεγαλοκοματικοστελεχών. Οταν κάποιος τσεπώνει διακόσια χιλιαρικάκια το μήνα πάλι με τεράστια προνόμια θα μείενι αν αύριο παίρνει εκατό. Αν όμως το πλαφόν παει στα δέκα χλιάρικα, δύσκολα θα ξανανέβει. Και όταν ο μεγαλύτερος μισθός στο Δημόσιο είναι αυτός, τότε σύμφωνα με τη νομοθεσία, ανάλογος θα είναι και ο μισθός του Προέδρου του Αρείου Πάγου και δραστικά θα μειωθούν οι υπέρογκοι μισθοί των δικαστικών.
Γιατί όμως κανείς δεν μιλάει για την τάξη αυτή των νεοπλούσιων, κρατικών στελεχών, κομματικών γλειφτών, συμβούλων, παρασυμβούλων, δημοσιογραφάρων, ηγετών του συνδικαλισμού κλπ.
Μα ποιός θα τους βάλει χέρι και ποιός θα αναδείξει το θέμα.
Ο ανήκων στη high society, εφοπλιστής, μεγαλοβιομήχανος, μεγαλοεργολάβος δεν θα κατέβη στο καφενείο, δεν θα βγει στο γυαλί για να υπερασπίσει τους κατέχοντες τις θέσεις της ηγεσίας του τόπου.
Ποιός μεγαλοδημοσιογράφος θα αναδείξει το θέμα όταν οι μηνιαίες αμοιβές τους έχουν από πίσω τέσσερα και πλέον μηδενικά. Οταν δημοσιογραφοπολιτικός, Πασοκονεοδημοκράτης, παίρνει δέκα χιλιάρικα για μια ωριαία συνέντευξη.
Πώς ο μεγαλοσυνδικαλιστής θα φωνάξει όταν ο ίδιος είναι μέλος τριών-τεσσάρων ή και περισσότερων Διοικητικών Συμβουλίων του δημόσιου τομέα και τσεπώνει έτσι για να συνεδριάζει ένα πολύ μα πολύ σεβαστό ποσό.
Ποιός πολιτικός θα αντιδράσει, όταν οι προεκλογικές εκστρατείες κοστίζουν πολύ και πληρώνονται από την τάξη των νεοπλούσιων.
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009
Περικοπές
Μάλλον θα χαθεί και η σημερινή χρυσή ευκαιρία για την οικονομία της χώρας μας.
Όλα είναι ευνοϊκά για να κτυπηθεί δραστικά η νέα κοινωνική τάξη που προέκυψε τα τελευταία χρόνια, που αποτελείται από κάθε λογής συμβούλους και στελέχη, κομματικούς ημέτερους κλπ. Να κτυπηθεί ριζικά η νέα αυτή πλουτοκρατική τάξη, που αποτελεί ένα μικρό αλλά αξιοσημείωτο ποσοστό πληθυσμού.
Τί το πιο ωραία θάταν σήμερα, που οι πάντες κτυπούν τη χώρα μας για τα οικονομικά ελλείμματα, αλλά και για το έλλειμμα αξιοπιστίας να αναγγελθούν μειώσεις στους μισθούς και της κάθε λογής αμοιβές, που προκαλούν.
Είναι η χρυσή ευκαιρία, που θα χαθεί σήμερα, να γίνουν οι εξής ας πούμε εξαγγελίες.
Κανένας μισθός και καμία αμοιβή στο δημόσιο πάνω από 10.000 Ευρώ μηνιαία. Όλες οι άνω του ποσού αυτού αμοιβές (νομίζετε ότι είναι λίγες;) περιορίζονται από τον Ιανουάριο του 2010 στο ποσό των 10.000 Ευρώ.
Οι άνω των 5.000 Ευρώ αμοιβές κόβονται κατά 20%.
Οι άνω των 3.000 Ευρώ κόβονται κατά 10%.
Θάταν ενδιαφέρον να υπολογίσει κάποιος πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ θα εξοικονομούσε το Δημόσιο και κατά ποιό ποσοστό θα μειωνόταν αυτόματα το έλλειμμα του δημοσίου.
Σε κανέναν Οργανισμό τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων να είναι παραπάνω από πέντε. Όποιος γνωρίζει έστω και ελάχιστα τα περί δημόσιας διοίκησης ξέρει ότι πέραν δύο τριών μελών όλοι οι υπόλοιποι είναι αργόμισθοι. Οι αμοιβές των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων να μην ξεπερνάει τα χίλια ευρώ. Δεν μπορεί να είναι επάγγελμα το να είσαι φίλος του Υπουργού και κατ΄επέκταση μέλος Διοικητικού Συμβουλίου Οργανισμού και να αμείβεσαι με δεκάδες χιλιάδες Ευρώ. Το Διοικητικό Έργο πρέπει να γίνεται από έμπειρους διοικητικούς υπαλλήλους και από τους διευθύνοντες συμβούλους που έχουν αποκλειστική απασχόλησης.
Τα αιρετά στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λαμβάνουν έξοδα παραστάσεως και όχι αμοιβές.
Θάταν ενδιαφέρον να υπολογίσει κάποιος πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ θα εξοικονομούσε το Δημόσιο και κατά ποιό ποσοστό θα μειωνόταν αυτόματα το έλλειμμα του δημοσίου.
Να υπάρξει ένα λογικό σχέδιο αμοιβής των κάθε είδους συμβούλων και να μην παίρνουν όλοι αυτοί ποσά κατά βούληση.
Θάταν ενδιαφέρον να υπολογίσει κάποιος πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ θα εξοικονομούσε το Δημόσιο και κατά ποιό ποσοστό θα μειωνόταν αυτόματα το έλλειμμα του δημοσίου.
Όλα είναι ευνοϊκά για να κτυπηθεί δραστικά η νέα κοινωνική τάξη που προέκυψε τα τελευταία χρόνια, που αποτελείται από κάθε λογής συμβούλους και στελέχη, κομματικούς ημέτερους κλπ. Να κτυπηθεί ριζικά η νέα αυτή πλουτοκρατική τάξη, που αποτελεί ένα μικρό αλλά αξιοσημείωτο ποσοστό πληθυσμού.
Τί το πιο ωραία θάταν σήμερα, που οι πάντες κτυπούν τη χώρα μας για τα οικονομικά ελλείμματα, αλλά και για το έλλειμμα αξιοπιστίας να αναγγελθούν μειώσεις στους μισθούς και της κάθε λογής αμοιβές, που προκαλούν.
Είναι η χρυσή ευκαιρία, που θα χαθεί σήμερα, να γίνουν οι εξής ας πούμε εξαγγελίες.
Κανένας μισθός και καμία αμοιβή στο δημόσιο πάνω από 10.000 Ευρώ μηνιαία. Όλες οι άνω του ποσού αυτού αμοιβές (νομίζετε ότι είναι λίγες;) περιορίζονται από τον Ιανουάριο του 2010 στο ποσό των 10.000 Ευρώ.
Οι άνω των 5.000 Ευρώ αμοιβές κόβονται κατά 20%.
Οι άνω των 3.000 Ευρώ κόβονται κατά 10%.
Θάταν ενδιαφέρον να υπολογίσει κάποιος πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ θα εξοικονομούσε το Δημόσιο και κατά ποιό ποσοστό θα μειωνόταν αυτόματα το έλλειμμα του δημοσίου.
Σε κανέναν Οργανισμό τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων να είναι παραπάνω από πέντε. Όποιος γνωρίζει έστω και ελάχιστα τα περί δημόσιας διοίκησης ξέρει ότι πέραν δύο τριών μελών όλοι οι υπόλοιποι είναι αργόμισθοι. Οι αμοιβές των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων να μην ξεπερνάει τα χίλια ευρώ. Δεν μπορεί να είναι επάγγελμα το να είσαι φίλος του Υπουργού και κατ΄επέκταση μέλος Διοικητικού Συμβουλίου Οργανισμού και να αμείβεσαι με δεκάδες χιλιάδες Ευρώ. Το Διοικητικό Έργο πρέπει να γίνεται από έμπειρους διοικητικούς υπαλλήλους και από τους διευθύνοντες συμβούλους που έχουν αποκλειστική απασχόλησης.
Τα αιρετά στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λαμβάνουν έξοδα παραστάσεως και όχι αμοιβές.
Θάταν ενδιαφέρον να υπολογίσει κάποιος πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ θα εξοικονομούσε το Δημόσιο και κατά ποιό ποσοστό θα μειωνόταν αυτόματα το έλλειμμα του δημοσίου.
Να υπάρξει ένα λογικό σχέδιο αμοιβής των κάθε είδους συμβούλων και να μην παίρνουν όλοι αυτοί ποσά κατά βούληση.
Θάταν ενδιαφέρον να υπολογίσει κάποιος πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ θα εξοικονομούσε το Δημόσιο και κατά ποιό ποσοστό θα μειωνόταν αυτόματα το έλλειμμα του δημοσίου.
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009
Η αρχή
Ξεκινώ σήμερα με μια βασική διαπίστωση.
Είμαστε μια πλούσια χώρα χρεωκοπημένη.
Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μας είναι τόσο μεγάλο, που θα έπρεπε να συγκαταλεγόμαστε στις πολύ ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες.
Παράλληλα έχουμε την τύχη να ζούμε στο πιο προνομιακό οικόπεδο όλης της γης.
Έχουμε και μιαν άλλη τύχη. Ζούμε στη χώρα που γέννησε έναν πολύ μεγάλο πολιτισμό. Και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για εμάς, διότι είμαστε ο αγαπητός και πλέον περιούσιος λαός του κόσμου. Παρά την κυρίαρχη στην κοινωνία μας προκατάληψη, που λέει ότι κάποιοι μας κυνηγάνε, μας εχθρεύονται και μας μισούν, η αλήθεια είναι ότι είμαστε ο χαϊδεμένος λαός.
Πώς γίνεται λοιπόν και είναι η Ελλάδα η πλούσια χρεωκοπημένη χώρα; Ποιός φταίει γι΄αυτό. Ποιές καταστάσεις μας έχουν οδηγήσει στο τραγικό σημείο να χρωστάμε σαν χώρα πολύ περισσότερα απ΄ότι παράγουμε όλοι μαζί μέσα σ΄ένα χρόνο;
Και τελικά ποιά είναι η προοδευτική, αριστερή, πράσινη απάντηση στο πρόβλημα.
Στο ιστολόγιο αυτό θα καταγράψω λοιπόν τις σκέψεις μου για τα εξής:
Γι΄αυτούς που φταίνε. Πολιτικούς, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες.
Για τις λάθος λογικές και επιλογές της κοινωνίας μας.
Για τη φοροδιαφυγή και τους τρόπους αντιμετώπισής της.
Για την παραοικονομία
Για τα οικονομικά εγκλήματα.
Για τους τρόπους περιστολής των κρατικών σπαταλών.
Για αυτά και για άλλα ακόμα που με την πάροδο του χρόνου θα μούρθουν στο μυαλό.
Είμαστε μια πλούσια χώρα χρεωκοπημένη.
Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μας είναι τόσο μεγάλο, που θα έπρεπε να συγκαταλεγόμαστε στις πολύ ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες.
Παράλληλα έχουμε την τύχη να ζούμε στο πιο προνομιακό οικόπεδο όλης της γης.
Έχουμε και μιαν άλλη τύχη. Ζούμε στη χώρα που γέννησε έναν πολύ μεγάλο πολιτισμό. Και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για εμάς, διότι είμαστε ο αγαπητός και πλέον περιούσιος λαός του κόσμου. Παρά την κυρίαρχη στην κοινωνία μας προκατάληψη, που λέει ότι κάποιοι μας κυνηγάνε, μας εχθρεύονται και μας μισούν, η αλήθεια είναι ότι είμαστε ο χαϊδεμένος λαός.
Πώς γίνεται λοιπόν και είναι η Ελλάδα η πλούσια χρεωκοπημένη χώρα; Ποιός φταίει γι΄αυτό. Ποιές καταστάσεις μας έχουν οδηγήσει στο τραγικό σημείο να χρωστάμε σαν χώρα πολύ περισσότερα απ΄ότι παράγουμε όλοι μαζί μέσα σ΄ένα χρόνο;
Και τελικά ποιά είναι η προοδευτική, αριστερή, πράσινη απάντηση στο πρόβλημα.
Στο ιστολόγιο αυτό θα καταγράψω λοιπόν τις σκέψεις μου για τα εξής:
Γι΄αυτούς που φταίνε. Πολιτικούς, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες.
Για τις λάθος λογικές και επιλογές της κοινωνίας μας.
Για τη φοροδιαφυγή και τους τρόπους αντιμετώπισής της.
Για την παραοικονομία
Για τα οικονομικά εγκλήματα.
Για τους τρόπους περιστολής των κρατικών σπαταλών.
Για αυτά και για άλλα ακόμα που με την πάροδο του χρόνου θα μούρθουν στο μυαλό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
