Αιρετικά για τη δημόσια υγεία

Συνεχίζω τα πρωτοποριακά αιρετικά μου περί δαπανών για την υγεία.
Επαναλαμβάνω κάποιες σκέψεις μου.
Για ποιο λόγο θα πρέπει ο άνθρωπος που διατρέφεται σωστά με τη δική μας μεσογειακή κουζίνα να πρέπει να επιδοτεί τις ασθένειες αυτών που καταβροχθίζουν όλα τα ανθιυγιεινά.
Για ποιό λόγο ένας μη καπνιστής και αθλούμενος να πρέπει να πληρώνει τα ίδια ασφάλιστρα με τον καπνιστή των τριών πακέτων ημερησίως που αράζει την αρίδα του και έχει τα πνευμονοεμφράγματα στην ημερήσια διάταξη;
Θεωρώ λοιπόν ότι είναι αναγκαίο να επιβραβεύεται ο διάγων βίον υγιεινόν. Μπορεί ο καθείς να κάνει ο,τι θέλει, να ζεί όπως θέλει, όμως δεν πολυγουστάρω να του πληρώνω εγώ από πάνω τα φάρμακα της καρδιοπάθειάς του.
Από την άλλη δεν αντιλαμβάνομαι ορισμένες απαγορεύσεις που υπάρχουν οι οποίες είναι για προστασία μόνον ημών των ιδίων.
Θεωρώ ότι ο καθείς άνω των 30 ετών έχει το δικαίωμα να οδηγάει χωρίς ζώνη. Δεν κάνει κακό σε κανέναν παρά μόνον κινδυνεύει ο ίδιος. Το ίδιο δικαίωμα πρέπει να έχει ο τριαντάρης μοτοσυκλετιστής, να οδηγάει χωρίς κράνος. Ομως άν τραυματισθεί καθόλου δεν θα πρέπει να τον πληρώνει σ΄ αυτήν την περίπτωση η κοινωνική ασφάλιση με τις δικές μου εισφορές. Επειδή όμως δεν μπορούμε και να τον αφήσουμε αβοήθητο, προτείνω να θεσπισθεί ετήσιο τέλος, μαζί με τα ασφάλιστρα των αυτοκινήτων με το οποίο θα δίδεται στον οποιοδήποτε να οδηγάει μηχανή χωρίς κράνος ή αυτοκίνητο χωρίς ζώνη ή και να φουμάρει σε δημόσιο χώρο.
Από την άλλη προτείνω να θεσπισθεί ειδική έκπτωση από τα ασφάλιστρα που θα δικαιούται ο κάθε ασφαλισμένος, που έχει ιδανικό βάρος. Θα μπορεί δηλαδή να περνάει δις ετησίως από μια επιτροπή που θα του δίδει πιστοποιητικό για να τύχει έπτωσης από τα ασφάλιστρα.
Εχω και άλλα να προτείνω που θα λύσουν οριστικά, πιστεύω το οικονομικό πρόβλημα της ασφάλισης για τα ιατροφαρμακευτικά.
Ο χειμώνς όμως είναι μπροστά μας και θα σας τα πω εν καιρώ.