Αν ψήφιζα στην Αττική

Πάντα είχα μια μανία να γίνω δάσκαλος για να βάζω βαθμούς και να τιμωρώ ή να επιβραβεύω.
Αν λοιπόν ψήφιζα στην Αττική θα είχα το δικαίωμα να βαθμολογήσω του υποψήφιους Περιφερειάρχες.
Η κλίμακά μου ξεκινάει από το -10 για τον χείριστο μέχρι το + 10 για τον άριστο.
Θα ξεκινήσω από τον χειρότερο και θα πηγαίνω σ΄αυτούς που βαθμολογώ καλύτερα

Σγουρός -10. Οσοι δεν θυμούνται ξεκίνησε από πατριάρχης της άρσης βαρών και μέγας φίλος και υποστηρικτής Ιακώβου. Μπορεί να πιστέψει κανείς ότι δεν ήξερε τί γινόταν με τις ντόπες; Και αν δεν ήξερε τί γινόταν κάτω από τη μύτη του, γιατί δεν ζήτησε συγνώμη και μετά να πάει σπίτι του. Εύγε στο ΠΑΣΟΚ για τη στήριξη στο πρόσωπό του.
Μητρόπουλος -9. Ο τηλεαστέρας Ο συνομιλητής του Αυτιά και του Μπαρού. Ο "υποστηρικτής", κάθε ταπεινού και καταφρονεμένου με το δικηγορικό γραφείο που "απαλύνει" τις αδικίες. Ο Πασόκος που τα βάζει με το μνημόνιο. Ο δικηγόρος της κατάργησης του ΛΑΦΚΑ.
Αδωνις -8. Εχει χειρότερους του από πάνω, μόνο και μόνο γιατί δεν έχω κάτι να τους προσάψω επί της προσωπικής του ηθικής. Οι πολιτικές του απόψεις τουλάχιστον εμετικές. Συστήνω Primperan εάν αποφασίσετε να τον παρακολουθήσετε.
Κικίλιας +2 Συμπαθής μπασκετμπολίστας. Ακούω φρέσκο λόγο, όχι κονσέρβα. Αρνητικό του η σύμπραξη με Νικήτα. Θα τούβαζα μεγαλύτερο βαθμό εάν δεν έπαιζε ο ίδιος το χαρτί του Γιαννούλα. "σιγά τα ωά", εάν γνωρίζει το Γιαννούλα.
Διάκος +3 Δεν νομίζω ότι ήταν η καλύτερη επιλογή των πράσινων. Εχω κάποιες επιφυλάξεις. Δεν εμπιστεύομαι εύκολα κάποιον που προέρχεται από το Μαοϊκό χώρο (το ίδιο θάλεγα και για τον Τατούλη). Κατά τα άλλα φαίνεται αγωγνιστή του περιβάλλοντος με κοινωνικές ευαισθησίες.
Αλαβάνος +5 Τίμιος αγωνιστής των ιδεών του. Ως προς την προσωπική του ηθική τον εμπιστεύομαι απόλυτα. Δεν παίρνει μεγαλύτερο βαθμό διότι δεν καταλαβαίνω το λόγο να διασπάσει το ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον ο Τσίπρας δεν επέμενε στον κ. "καθηγητή". Εάν ο "καθηγητής" , ήταν η μοναδική επιλογή του ΣΥΝ καλώς έκανε ο Αλέκος και κατέβηκε.
Ψαριανός +7 Συμπαθής ραδιοφωνατζής. Εχει παλέψει τα ζητήματα των μεταναστών, της πολυπολιτισμικότητας, της αποπινικοποίησης της χρήσης των ναρκωτικών, των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Ισως θάπρπεπε να τον γνωρίσω περισσότερο για να είμαι βέβαιος για μεγαλύτερο βαθμό.
Την Παρασκευή πριν τις εκλογές θα ξαναβαθμολογήσω με τα δεδομένα της προεκλογικής περιόδου

Τράπεζες

Αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα είναι τα θέσφατα και οι χρησμοί, που κάποιοι, υποτίθεται σπουδαίοι, λένε και μετά όλοι εμείς οι από κάτω τα τρώμε αμάσητα.
Είχε πει πριν από κάποια χρόνια μεγαλοτραπεζίτης ότι στην Ελλάδα πρέπει να μείνουν δυόμιση τράπεζες (τί θα είναι άραγε η μισή;).
Όλοι το θεώρησαν αυτό σπουδαίο και καταπληκτικό.
Δεν βγήκαν οι φιλελεύθεροι και νεοφιλελεύθεροι να φωνάξουν για τις μαλακίες της υπερσυγκέντρωσης του τραπεζικού συστήματος και την μείωση του ανταγωνισμού με τη θέσπιση πανίσχυρων ολιγοπωλίων.
Δεν φώναξαν και οι αριστεροί που δεν είδαν στην πρόταση αυτή τη δημιουργία δυόμιση πανίσχυρων επενδυτικών κέντρων που ουσιαστικά θα ελέγχουν την πολιτικοικονομική ζωή του τόπου.
Εγώ δεν αντιλαμβάνομαι τί θα είχε κερδίσει η χώρα αν αντί για δεκαπέντε τράπεζες είχαμε μόνο δύο. Δεν θα είχαμε προβλήματα διότι οι τράπεζες θα ήταν πιο μεγάλες ή θα είχαμε ακόμα μεγαλύτερα; Τελικά δεν ήταν η LEHMAN και η βασιλική της Σκωτίας που δημιούργησαν τα τεράστια προβλήματα στο διεθνές σκηνικό;
Και σήμερα εν όψει της κρίσης έχουμε το τεράστιο διαφαινόμενο σκάνδαλο να δοθούν αντί πινακίου φακής δημόσιες τράπεζες σε μια ιδιωτική. Από μόνο του αυτό δεν θα ήταν καταστροφικό, αλλά τα πράγματα τα περιπλέκει και τα κάνει καταστροφικά για τη χώρα ότι πίσω από την πρόταση βρίσκονται διεθνή τραπεζικά κεφάλαια (λέγε με GOLDMAN) που δημιούργησαν τα προβλήματα, συνέτειναν στην πτώχευση της χώρας και τώρα θέλουν να δώσουν κάτι ψίχουλα για να δημιουργήσουν τη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας.
Είναι καταπληκτικά τα πράγματα. Χρήματα των φορολογουμένων πήγαν στην ΠΕΙΡΑΙΩΣ για να τη διασώσουν από την καταστροφή. Η τράπεζα παρά τις κρατικές ενισχύσεις μόλις και μετά βίας και οριακά πέρασε το τεστ, έχει φθάσει να έχει κεφαλαιοποίηση γύρω στο ενάμιση δις και θέλει με χρήματα από το εξωτερικό να αγοράσεις τις μεγάλες κρατικές τράπεζες.
Εγώ θα έλεγα να γίνει το αντίθετο. Να αγοράσει το ΤΤ την Πειραιώς και μαζί με την Ασπίδα, το Παρακαταθηκών και την Αττικής (η αγροτική πρέπει να μείνει αυτόνομη με κεφαλαιακή ενίσχυση) να δημιουργήσουν έναν ισχυρό τραπεζικό πόλο.
Λέω αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ. Όμως αυτό που περιμένω είναι το να εξειδικευθεί το τί σημαίνει κρατικός τραπεζικός πυλώνας. Πώς θα λειτουργεί; Πού θα διοχετεύει τη ρευστότητά του; Πώς θα συνδεθεί με τα επενδυτικά σχέδια των μικρομεσαίων. Πώς ένα τέτοιος όμιλος θα ξεφύγει από τα δάνεια που οδηγούνται στην κατανάλωση και στις πολλές πολυκατοικίες και θα οδηγήσει την οικονομία σε άλλα πρότυπα.
Και βεβαίως μια τέτοια κρατική τράπεζα πρέπει να έχει μια ανεξάρτητη από την κομματική νομενκλατούρα λειτουργία.
Και θα σας πω και κάτι τελευταίο. Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων ετών είναι η δανειοδότηση των κομμάτων, κυρίως από την Αγροτική, με εγγύηση και δέσμευση των μελλοντικών κρατικών επιχορηγήσεων. Και είναι σκάνδαλο διότι κανείς δεν γνωρίζει εάν τα κόμματα και τα επόμενα χρόνια θα πάρουν την ίδια επιχορήγηση ή θα πάρουν κάποια επιχορήγηση. Διότι κανείς δεν γνωρίζει εάν τα κόμματα και στα επόμενα χρόνια θα εκλέξουν βουλευτές ή θα εκλέξουν τους ίδιους βουλευτές. Πάρτε το ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σίγουρα ότι το τμήμα Τσίπρα θα είναι στην επόμενη Βουλή; Από ποιόν θα ζητήσει η Τράπεζα τα χρήματά της; Από τον Κουβέλη που έχει ιδρύσει νέο κόμμα και δεν χρωστά; Και ποιός μας λέει ότι η ΝΔ θα έχει δύναμη πάνω από 30% με κόμμα Μπακογιάννη; Και για σκεφθείτε το. Δεν είναι λογικό ο Αντώνης να απογαλακτισθεί από τον αποτυχόντα Κωστάκη; Ποιός γνωρίζει πώς θα είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ σε λίγα χρόνια; Το γνωρίζουν τόσο καλά οι κρατικές τράπεζες που τόσο απλόχερα τα ακούμπησαν στα κόμματα και μέσω αυτών στα κανάλια για τη χειραγώγηση των πολιτών;

ΑΧ ΕΥΡΩΠΗ

Άρθρο του Ηλία Παπαδόπουλου


Η νέα περίοδος που έχει ανοίξει με την οικονομική κρίση και την προσφυγή της χώρας μας στον δανεισμό από Ε.Ε – Δ.Ν.Τ, έχει παράλληλα θέσει και με ιδιαίτερα οξύ τρόπο μία σύγχρονη τοποθέτηση αναφορικά με τις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη ( αλλά και την Ε.Ε ).
Κυρίαρχη στην Ελληνική αριστερά είναι η θεωρία της ΄ νεοεξάρτησης ΄. Παρόλο που η άποψη αυτή έχει διάφορες αποχρώσεις, σε γενικές γραμμές βλέπει την Ελλάδα σαν ένα λιγότερο ή περισσότερο καθυστερημένο καπιταλιστικό σχηματισμό, του οποίου η άρχουσα τάξη και η εκάστοτε κυβέρνηση ακολουθούν ενδοτική πολιτική απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις και τα διεθνή καπιταλιστικά κέντρα ( Η.Π.Α – Ε.Ε – Δ.Ν.Τ ) ή κατά περίπτωση είναι στην ουσία υπηρέτες τους.
Ταυτόχρονα η άποψη αυτή, στις πιο ακραίες μορφές της τουλάχιστον, διαβλέπει και την ύπαρξη ενός σκοτεινού σχεδίου υπονόμευσης της Ελλάδας από ύποπτα κέντρα, το οποίο εκδηλώνεται κυρίως στα ΄ εθνικά ΄ μας θέματα με την υποστήριξη των απόψεων της Τουρκίας και των Σλαβομακεδόνων γειτόνων μας.
Την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου,λοιπόν, την ερμηνεύει με όρους υποτέλειας, έως και την εξισώνει με δοσιλογικές κυβερνήσεις του παρελθόντος μιλώντας για πατριωτικό αγώνα και υποστηρίζοντας την άποψη της δημιουργίας ενός νέου εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου, ενός νέου Ε.Α.Μ.
Είναι έτσι όμως η πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε; Καταρχήν πρέπει να δούμε ότι η συζήτηση αυτή δεν είναι καινούρια. Γίνεται από την δεκαετία του 30. Από τότε στην αριστερά γίνεται μία ιδεολογική σύγκρουση ανάμεσα σε αυτούς που βλέπουν την Ελλάδα καθυστερημένη και στην ουσία υποτελή χώρα, κάτι που γενά στην ουσία παλλαϊκά καθήκοντα για την αριστερα και θέματα αστικού εκσυγχρονισμού για την χώρα, και ανάμεσα σε αυτούς που δεν θεωρούν βέβαια την Ελλάδα καπιταλισμό του μεγέθους των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, αλλά πάντως την βλέπουν σαν καπιταλιστικό σχηματισμό που θέτει ζήτημα ταξικής σύγκρουσης με την κυρίαρχη σε αυτόν τάξη, αλλά και προοπτική σοσιαλιστικού μετασχηματισμού του.
Αν βέβαια τότε η συζήτηση είχε ένα νόημα, να υπενθυμίσω ότι σήμερα είμαστε στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε, στο ΝΑΤΟ και στις πρώτες θέσεις σε επενδύσεις σε όλες τις Βαλκανικές χώρες, με ταυτόχρονα ανοίγματα σε όλη τη γειτονιά μας ( Αρμενία, Αραβικές χώρες, ακόμα και Τουρκία ). Είμαστε στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως στην ναυτιλία και στον τουρισμό. Αντί να στέλνουμε μετανάστες στα πέρατα του κόσμου δεχόμαστε. Οι Τούρκοι έμποροι στην Πόλη και σε όλα τα Μικρασιατικά παράλια μιλάνε Ελληνικά και περιμένουν σαν μάννα εξ ουρανού τους Έλληνες τουρίστες. Οι Τούρκοι επιπλέον χρειάζονται βίζα για να έρθουν στην Ελλάδα, όχι όμως και οι Έλληνες για να πάνε στην Τουρκία.
Πιστεύω λοιπόν ότι μία σύγχρονη ματιά δεν μπορεί παρά να δει την Ελλάδα μικρομεσαία χώρα στον παγκόσμιο συσχετισμό δύναμης, αλλά ταυτόχρονα κυρίαρχη μαζί με την Τουρκία στα Βαλκάνια και στην ΄ κοντινή ΄ σε εμάς Ανατολή.
Βέβαια η εικόνα αυτή έχει και τις αντιφάσεις της, οι οποίες εντοπίζονται κυρίως στην υστέρηση του παραγωγικού τομέα και στην ανάπτυξη ενός αναποτελεσματικού ακόμα και με αστικά κριτήρια, πελατειακού κράτους, εχθρικού για τον πολίτη, στην μεγάλη δύναμη της εκκλησίας κ.λ.π θέμα στο οποίο για οικονομία χώρου δεν επεκτείνομαι περισσότερο.
Αν όμως αυτή είναι η αληθινή εικόνα, τότε η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν αποτελείται ούτε από υπηρέτες των Η.Π.Α και της Ε.Ε, ούτε και από προδότες των ΄ εθνικών ΄ μας συμφερόντων. Αποτελείται από αστούς πολιτικούς που κάνουν το καλύτερο δυνατόν για το ξεπέρασμα της κρίσης του κεφαλαίου, ρίχνοντας τα βάρη στην εργασία. Αποτελείται από ΄ εκσυγχρονιστές ΄ που κάνουν ότι μπορούν ώστε η Ελληνική αστική τάξη να συνεχίσει να πρωταγωνιστεί σε περιφερειακό επίπεδο και η Ελλάδα να επανακτήσει το ΄ κύρος ΄ της Σημιτικής περιόδου εντός της Ε.Ε. Το Δ.Ν.Τ λοιπόν καθώς και η Ε.Ε δεν είναι τα αφεντικά της αλλά οι διεθνείς συνεργάτες της στην εφαρμογή της πολιτικής της. Ιδιαίτερα η Ε.Ε. είναι μία διεθνική ένωση κρατών που λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που λειτουργούν και τα επιμέρους κράτη που την αποτελούν, με τους θεσμούς της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας πολιτικά και με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής οικονομικά.
Όλα αυτά βέβαια δεν αναιρούν την ανάγκη να επικαιροποιούμε την άποψή μας στις νέες εξελίξεις που στην εποχή μας έρχονται με καταιγιστικούς ρυθμούς. Ούτε μας εμποδίζουν να ζητάμε να φύγει το Δ.Ν.Τ Επίσης δεν γίνεται να μην βλέπουμε ότι εντός της Ε.Ε. αναπτύσεται μία γραφειοκρατία που έχει αρχίσει να κινείται αυτόνομα και με σαφώς μικρότερη νομιμοποίηση από αυτή των εθνικών κυβερνήσεων που έχουν εκλεγεί με καθολική ψηφοφορία.
Ας επιστρέψουμε όμως στην πολιτική της κυβέρνησης Αν τα προηγούμενα ισχύουν, πρόκειται για μία σαφώς ταξική επίθεση στην οποία πρέπει να απαντήσουμε και εμείς με τον ίδιο τρόπο. Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένα ΄ εσωτερικά ΄ αιτήματα, όπως γενναία αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και της εκκλησιαστικής περιουσίας, με ταυτόχρονη δραστική μείωση των εξοπλισμών. Επίσης, πρέπει να ανοίξει πλατιά η συζήτηση για τις δημόσιες δαπάνες. Είναι η αλήθεια, και πρέπει να την αναδείξουμε, ότι οι δημόσιες δαπάνες δεν είναι υψηλές γιατί οι μισθοί είναι υψηλοί, ούτε γιατί οι πραγματικές δαπάνες για παιδεία, υγεία είναι υψηλές, αλλά γιατί οι δαπάνες για τον στρατό και τις δυνάμεις καταστολής είναι τεράστιες και επιπλέον τεράστια ποσά χάνονται εξαιτίας της μορφής με την οποία συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις έχουν δομήσει τον δημόσιο τομέα.
Επιπλέον, πρέπει να παραδεχθούμε το γεγονός ότι η άλλη πλευρά έχει αποδειχθεί ασύγκριτα πιο διεθνιστική από εμάς και να αναζητήσουμε πολιτικές και αιτήματα που θα υπερβαίνουν τον εθνικό αλλά και κλαδικό κατακερματισμό των αγώνων. Και πάλι ενδεικτικά: ευρωπαϊκός στρατηγικός δημόσιος τομέας, ενιαία προοδευτική φορολόγηση, ΄ πράσινες ΄ πολιτικές ( όσο και αν ο όρος έχει πολυφορεθεί είναι κρίσιμο θέμα ), ενιαία πολιτική κοινωνικής πρόνοιας κ.λ.π
Τέλος, πρέπει να συζητήσουμε ειλικρινά μεταξύ μας.. Τις πολιτικές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ σαφώς και τις απορρίπτουμε και τις πολεμάμε, όπως ακριβώς το ίδιο κάνουμε και με την πολιτική της εθνικής μας κυβέρνησης ( χωρίς να μας περνάει από το μυαλό να φύγουμε και από την Ελλάδα υποθέτω… ) Το θέμα είναι πώς, με απομονωτισμό, εθνοκεντρισμό και με κεντρικό αίτημα την επιστροφή στην παλιά καλή δραχμή και τον σχηματισμό ενός μετώπου που θα οδηγήσει σε μία ΄ φιλολαϊκή΄ κυβέρνηση;
Νομίζω ότι, καταρχήν, πρέπει όλοι να ξεκαθαρίσουν σε ποιο περιβάλλον θα εφαρμοστεί η πολιτική μιας σοσιαλιστικής ή έστω φιλολαϊκής κυβέρνησης. Στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό περιβάλλον εντός της αστικής δημοκρατίας, με ταυτόχρονη αποδέσμευση από την Ε.Ε. ή έστω το ευρώ; Με αυτοδύναμη ανάπτυξη; Υπάρχει κάποιο διεθνές παράδειγμα που να ενισχύει αυτήν την άποψη; Ήταν τόσο τέλεια η εποχή της δραχμής; Πώς θα τα παει στην εποχή μας, δεδομένης της παρούσας ανυποληψίας της χώρας μας στο διεθνές περιβάλλον; Σε ποια κατάσταση είναι η παραγωγική βάση της χώρας και η ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, ώστε να είναι δυνατή αυτή η αυτοδύναμη ανάπτυξη;
Αν πάλι βλέπουμε την όλη διαδικασία να παίρνει ταυτόχρονη αντικαπιταλιστική προοπτική, δύο παρατηρήσεις. Πρώτον, είναι αναντίστοιχη με την διάθεση της πλειοψηφίας του κόσμου, μία τελείως απογειωμένη άποψη. Δεύτερον, ο χώρος που σχηματίζει μία γεωγραφική, οικονομική, πολιτιστική ενότητα στην οποία να είναι πραγματική δυνατότητα η αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική προπτική είναι η Ευρώπη. Μπορεί η κουβέντα για τη δυνατότητα ύπαρξης μίας και μόνο σοσιαλιστικής χώρας να έχει κάποιο ενδιαφέρον αν αυτή η χώρα έχει το μέγεθος, τον πληθυσμό και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ρωσίας, δεν ξέρω όμως αν έχει το ίδιο αν μιλάμε για τα αντίστοιχα μεγέθη της Ελλάδας ( χωρίς βέβαια αυτό να αναιρεί τη σοβαρότητα του επιχειρήματος ότι από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.... ).
Τέλος, και ξέροντας ότι ζητάω κάτι πολύ δύσκολο από ανθρώπους που αναλύουν πάνω στην οικονομική βάση, νομίζω ότι το όλο θέμα της Ευρώπης πρέπει να το δούμε με μπόλικο ιδεαλισμό. Η ιδέα της ενωμενης Ευρώπης είναι δικό μας όραμα και θα κάνουμε πολύ άσχημα εάν το χαρίσουμε στην άλλη πλευρά. Βέβαια, από την ίδρυση του Νεοελληνικού κράτους υπήρχαν πάντα ένα φιλοευρωπαϊκό και ένα αντιευρωπαϊκό ρεύμα, κάτι που με διαφορετικούς βέβαια όρους πιθανόν να αντικατοπτρίζεται και στη σημερινή διάσταση απόψεων...

Πτώχευση της χώρας και αγροτιά

Διάβασα μια τοποθέτηση, που θεωρεί ότι θα ωφεληθεί ο αγροτικός τομέας της οικονομίας μας από μία στάση πληρωμών και από την έξοδό μας από την ευρωζώνη. Φαντάζομαι ότι η σκέψη αυτή, μπορεί να επεκταθεί και στους άλλους τομείς της οικονομίας μας.
Η άποψη αυτή υποστηρίζει ότι με την επανεισαγωγή της δραχμής και την μεγάλη υποτίμηση του νέου (παλαιού) νομίσματος, τα αγροτικά μας προϊόντα θα γίνουν πιο ανταγωνιστικά λόγω χαμηλής τους τιμής με αποτέλεσμα την αύξηση των εξαγωγών. Υποστηρίζει ακόμα ότι θα γίνουν απαγορευτικές οι εισαγωγές των αγροτικών προϊόντων λόγω ακριβής τους τιμής με αποτέλεσμα την υποκατάσταση των εισαγωγών με εγχώρια αγροτικά προϊόντα.
Η δικιά μου άποψη σε συντομία.
Πρώτον: Το πρόβλημα την Ελληνική οικονομίας είναι βασικά η αποδιάρθρωση της παραγωγικής της δομής. Ουσιαστικά παράγουμε πολύ λίγα και αυτό δεν συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις λόγω ακριβής τιμής των προϊόντων, αλλά λόγω τεράστιων ελλείψεων στην ποιότητα, εμφάνιση, συσκευασία, διακίνηση και στην ύπαρξη όλων των κυκλωμάτων που ανεβάζουν τις αγροτικές τιμές στα ύψη. Εάν λοιπόν θέλουμε να βοηθήσουμε την αγροτική παραγωγή ελάχιστα θα πράξουμε με τη μείωση της τιμής που απολαμβάνει ο αγρότης. Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να κτυπήσουμε τα κυκλώματα και να αναβαθμίσουμε το προϊόν.
Δεύτερον: Η παύση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων θα γίνει όχι γιατί αυτά θα είναι ακριβά, αλλά διότι ουσιαστικά θα κλείσουν για μερικά χρόνια τα σύνορά μας για εισαγόμενα προϊόντα μετά από μία πτώχευση της χώρας. Είναι επόμενο ότι ο οποιοσδήποτε θελήσει να μας πωλήσει προϊόντα από το εξωτερικό θα θελήσει την πληρωμή προκαταβολικά και βέβαια όλα θα πρέπει να γίνονται μέσω ξένων τραπεζών, διότι ουδείς θα εμπιστεύεται τις ντόπιες τράπεζες ενός πτωχευμένου κράτους με τα τεράστια προβλήματα. Το ζήτημα θα είναι εάν θα συμφέρει τους αγρότες να υποκαταστήσουν τα ξένα προϊόντα πουλώντας σε υποτιμημένες δραχμές σε ένα εξαθλιωμένο οικονομικά αγοραστικό κοινό. Θεωρώ ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να δημιουργηθούν μέσα σε προστατευμένες κοιτίδες μαγαζιά με όλα τα καλούδια, εισαγόμενα και εγχώρια, που θα πληρώνονται με Ευρώ και δολάρια. Ο υπόλοιπος κόσμος θα προσπαθεί να βρει μέσα σε λαϊκές τα λιγοστά αγροτικά προϊόντα που θα πληρώνονται με υποτιμημένες δραχμές. Αυτό δεν θα ευνοεί ούτε τους αγρότες, ούτε και το αγοραστικό κοινό.
Επιχειρώ να γίνω ακόμα πιο κατανοητός. Το βασικό προϊόν της Αργολίδας είναι το πορτοκάλι. Σήμερα οι αγρότες παίρνουν για κάθε κιλό μεικτά 18 λεπτά. Πραγματική ξεφτίλα. Το προϊόν αυτό φθάνει στα μαγαζιά της Αθήνας σε πολλαπλάσια τιμή. Οι μεσάζοντες συνεχίζουν ανενόχλητοι να λειτουργούν και ουδείς τους βάζει χέρι. Αν βγούμε από το Ευρώ, επανέλθει η δραχμή και υποτιμηθεί κατά 50% (και λίγα λέω), τότε τί θα γίνει. Θα πουλάει ο αγρότης σε τιμή 50 δραχμών που θα αντιστοιχεί σε 9 λεπτά του Ευρώ; Άραγε πιστεύει κανείς ότι το πρόβλημα του πορτοκαλιού ήταν η αυξημένη τιμή που πουλάει ο αγρότης; Και τέλος, ειδικά για το πορτοκάλι δεν υπάρχει ανταγωνιστικό εισαγόμενο προϊόν πέρα του Βραζιλιάνικου χυμού που έρχεται σε παγοκολώνες. Όμως η τιμή που σήμερα πληρώνεται ο αγρότης για πορτοκάλι για χυμοποίηση είναι πραγματικά εξευτελιστική και ανάξια να συζητηθεί οποιαδήποτε αύξηση ανταγωνιστικότητας σε περίπτωση που η πληρωμή θα γίνεται σε δραχμές

Κινέζικη τηλεόραση

Πήγα και τους παρακολούθησα. Δεν μου είπαν κάτι καινούργιο από αυτά που γνώριζα.
Επισημαίνω τη μεταξύ τους διαφωνία για το εάν πρέπει να φύγουμε ή όχι από την Ευρωζώνη.
Θεωρώ τουλάχιστον προδοτική προς τους άνεργους, εργαζόμενους, συνταξιούχους, αγρότες, μικροεπιχειρηματίες τη πρότασή τους για στάση πληρωμών. Οι περισσότεροι από τους πλούσιους δεν θα επηρεαστούν. Εφοπλιστές, άρχουσα τάξη και άλλοι ήδη έχουν κάνει τις προετοιμασίες τους, με αγορές ακινήτων στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, αγορές έργων τέχνης και χρυσού, εξαγωγή κεφαλαίων. Οι μικρομεσαίοι είναι αυτοί που θα υποφέρουν με μια χρεοκοπία. Είναι κάτι περισσότερο από βέβαιη μια ύφεση 50-60%, μετατροπή της κοινωνίας μας σε κλειστή οικονομία με τεράστιες ελλείψεις σε είδη βασικής ανάγκης, πληρωμή μισθών με πληθωριστικό χρήμα, τεράστια αύξηση της ανεργίας, διαρραγή κάθε κοινωνικής συνοχής.
Όμως δεν είναι μόνον αυτό. Η παύση πληρωμών θα δημιουργήσει σοβαρότατα προβλήματα τόσο στο δικό μας ασφαλιστικό σύστημα όσο και στο ξένο, αφού μεγάλο μέρος του χρέους μας έχει αγορασθεί από ασφαλιστικούς οργανισμούς. Το ποσό που οφείλουμε είναι τεράστιο και θα δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα στο διεθνές τραπεζικό σύστημα μετάδοση της κρίσης και σε άλλες χώρες. Είναι βέβαιη η παγκόσμια ύφεση, η αύξηση της ανεργίας σε όλες τις χώρες, η φτώχεια σε όλες τις χώρες. Και όλα αυτά διότι τούτο το επιθυμούν ο Αλαβάνος και ο Μαρκέτος.
Είναι επόμενη επομένως η ανησυχία όλου του κόσμου για το Ελληνικό ζήτημα.
Και ο Αλαβάνος το ερμηνεύει το θέμα τελείως διαφορετικά
Πήγε, μας είπε, σε ένα Κινέζικο εστιατόριο της Αθήνας για να φάει και είδε ότι πρώτη είδηση στην Κινέζικη τηλεόραση ήταν οι κινητοποιήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Πώς το ερμήνευσε; Ότι το γεγονός αυτό ήταν ενδεικτικό της δύναμης των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στην Ελλάδα. Έτσι το ερμηνεύει, αντί να δει το τεράστιο ζήτημα που θα δημιουργηθεί σε όλους τους εργαζόμενους όλης της υφηλίου από μια πιθανή πτώχευση της χώρας.

Κομματικό μέλος

Ποτέ δεν υπήρξα σε όλη την πορεία μου κομματικό μέλος. Από σήμερα το βράδυ αρχίζω να το σκέπτομαι.

Lysergic acid diethylamide

Τώρα που έγιναν αυτά που έγιναν και το ΔΝΤ είναι εδώ ενωμένο δυνατό, να δούμε ποιές θα μπορούσαν να ήταν για τους Παπάδες (Ανδρέα και Κώστα)εάν είχαν άλλη λύση τις τελευταίες μέρες. Δεν μιλάω αν είχαν κάποια λύση πριν από έξη μήνες ή εάν θα μπορούσε να γίνει κάτι πριν από δυό χρόνια με τον Κωστάκη.
Έχω ακούσει τα εξής:
Να βγούμε από την Ευρωζώνη, να εθνικοποιηθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις, να αναλάβει την εξουσία η εργατική τάξη. (ΚΚΕ-ΚΟΕ)
Να εκδοθούν λαϊκά ομόλογα για να πληρώσουμε τα χρέη (μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ)
Να εκδοθούν χαμηλότοκα Ευρωομόλογα από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα.
Να κηρύξουμε στάση πληρωμών και να μην καταβάλουμε ούτε ένα ευρώ στους τραπεζίτες.
Να οδηγηθούμε σε αναδιοργάνωση του χρέους (Μερίδα ΣΥΡΙΖΑ-Οικολόγοι Πράσινοι).

Δεν θα ξανασχοληθώ με τη βλακεία της έκδοσης ευρωομολόγου. Εδώ δεν μας τα έδιναν με μεγάλα επιτόκια και χωρίς να ματώσουμε, θα μας τα δώσουν χαμηλότοκα;
Δεν θα ασχοληθώ και με την κουταμάρα των λαϊκών ομολόγων. Τα χρήματα φίλοι μου δεν υπάρχουν. Και εάν υπήρχαν στον κοσμάκη, είναι δυνατόν να τα ζητήσουμε από το λαό για να χρηματοδοτήσει ένα χρεοκοπημένο Κράτος και να κινδυνεύει να μην τα πάρει ποτέ πίσω; Και δεν αντιλαμβάνονται ότι εάν αφαιρέσουμε και άλλη ρευστότητα από το σύστημα, πάει τελειώσαμε;
Θα ασχοληθώ λίγο με τη λύση που δίνει το ΚΚΕ, που ομιλεί για λαϊκή επανάσταση. Όλα ωραία. Όμως πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Με το χρέος τί θα γίνει; Πώς θα σβήσει; Τί θα αλλάξει και δεν θα πληρώσουμε. Φαντάζομαι ότι αυτό που λένε, είναι το εργάτες στην εξουσία και πλήρης απομόνωση της χώρας με την μη καταβολή του ποσού που οφείλουμε. Διότι εάν δεν είναι έτσι, πώς βλέπουν οι σύντροφοι ότι θα πληρώσουμε τα δάνεια που έχουμε πάρει.
Η μόνη λύση που βλέπω λοιπόν είναι αυτή που έγινε. Άλλος δρόμος δεν υπήρχε.
Όμως θα υπήρχε και ένα ευνοϊκότερο σενάριο για τη χώρα μας και την οικονομία μας. Ένα σενάριο, που θα μας βοηθούσε σίγουρα.
Να πάμε σε μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους. Η ελεγχόμενη όμως αναδιάρθρωση απαιτεί συναινετικές διαδικασίες και τη συμπαράσταση της Ευρώπης. Αλλιώς δεν γίνεται. Επομένως και πάλι θα απαιτούντο σοβαρότατα μέτρα λιτότητας.
Τί λέω συγκεκριμένα.
Να πάμε συγκροτημένα σε μια αναδιάρθρωση που θα προέβλεπε διπλασιασμό του χρόνου αποπληρωμής και μείωση του χρέους κατά 40% περίπου με διαγραφή του. Βέβαια θα ήταν αναγκαίο να αποπληρωθούν κατά προτεραιότητα τα χρέη μας προς τα ασφαλιστικά ταμεία, ντόπια και ξένα. Δεν είναι δυνατόν τα ταμεία, που δίνουν συντάξεις, να πέσουν έξω, λόγω του Ελληνικού προβλήματος. Μόνο και μόνο από το γεγονός ότι χρωστάμε ένα σκασμό χρήματα στα ταμεία των εργαζομένων της Ευρώπης θάπρεπε να σκεφτόμασταν λίγο πριν μιλήσουμε.
Η αναδιάρθρωση του χρέους έτσι όπως την προείπα, εφόσον γινόταν συγκροτημένα και με συναίνεση των πιστωτών και με παράλληλα μέτρα λιτότητας, θα δημιουργούσαν άμεσα μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα και σταδιακή αποπληρωμή του χρέους. Θα ήταν πανεύκολο να συνδυασθούν τα μέτρα με σοβαρές προσπάθειες ανάπτυξης σε στοχευμένους τομείς και ταυτόχρονα δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη επίθεσης στα εισοδήματα, μισθούς και συντάξεις των απόκληρων του τόπου.
Αυτό θα ήταν το ιδανικό σενάριο. Όμως δεν γίνεται διότι ακόμα οι ισχυροί του κόσμου δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος του παγκόσμιου προβλήματος των χρεών.
Ο κόσμος μας ζει τα τελευταία χρόνια με μοχλεύσεις, δάνεια, παράγωγα, CDS και άλλα παράξενα, που μας έχουν οδηγήσει (ή έχουν οδηγήσει κάποιους) σε παράδεισους παρόμοιους των LSD

Η "σοβαρή" στάση της ΝΔ

Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να έχουν την επιθυμία να κυβερνήσουν τον τόπο;
Για τους γαλάζιους ομιλώ.
Απίστευτη ανευθυνόητα.
Τεράστιος λαϊκισμός.
Χρωστάμε ένα κάρο χρήματα, έφθασε το έλλειμμα σε επίπεδα πάνω από 13% (και ξεχνάμε και ένα σωρό άλλα χρέη) και φταίει το ΠΑΣΟΚ που φτάσαμε στην αδυναμία δανεισμού. Ετσι μας λένε.
Μα δεν βλέπουν ότι παρ΄όλα τα αυστηρότατα μέτρα λιτότητας, το χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται λόγω της δυναμικής του;
Και καλά , το προηγούμενο μπορεί να είναι ψελίσματα, διότι κάτι πρέπει να πούνε.
Όμως το τελευταίο παραπάει.
Δεν έχουμε άλλη λύση, μας λένε, και πρέπει να πάρουμε τα χρήματα από τον μηχανισμό στήριξης, αλλά ψήφισαν αρνητικά στη Βουλή.
Σκέτη παράνοια. ΄Η μήπως μου διαφεύγει τίποτα;
Είναι δυνατόν να λένε, ότι πρέπει να πάρουμε τα χρήματα διότι φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού και ταυτόχρονα να λένε και όχι.
Δηλαδή αν βρισκόντουσαν και κάποιοι άλλοι που να καταψήφιζαν το νομοσχέδιο, τί θα γινόταν; Θα πτωχεύαμε; Είναι σοβαρή αυτή η στάση;
Το 89 θάπρεπε να είχε διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ και να επανιδρυθεί ένα προοδευτικό κόμμα, που να μην σχετίζεται με τον Πώποτα και τον Λιντοβόη (πού τους θυμήθηκα ε)
Σήμερα θεωρώ ότι θα πρέπει να διαλυθεί η ΝΔ και να ξαναφτιαχθεί ένα νέο συντηρητικό κόμμα που να μην κουβαλάει Βουλγαράκη, Παυλίδη, Καραμανλή.

Το 10ήμερο των Παθών

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010 10 το πρωί. Τριάντα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με δημόσια δήλωσή τους αρνούνται να ψηφίσουν τα πολύ επαχθή μέτρα που μας επέβαλε η τρόικα.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010 12 το πρωί. Ο Πρωθυπουργός υποβάλλει την παραίτησή του.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010 απόγευμα. Συνεδριάζουν τα όργανα όλων των κομμάτων.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010 βράδυ. Με πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας και παρά τις αντισυνταγματικές διαδικασίες, συγκροτείται Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Πρωθυπουργός ορκίζεται ο Βαγγέλης Βενιζέλος, νέος Υπουργός Οικονομικών ο Γιάννης Δραγασάκης, νέος Υπουργός Εργασίας ο Αλέξης Μητρόπουλος, Υπουργός Εξωτερικών και πάλι η Ντόρα. Η νέα Κυβέρνηση αποφασίζει να αρνηθεί τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων, εξαγγέλλει περιστολή των σπαταλών και περιστολή της φοροδιαφυγής. Ζητάει την έκδοση ευροομολόγου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να καλύψει το άμεσο χρέος. Το ΚΚΕ καταγγέλλει την Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, ως δεκανίκι του συστήματος.
6 Μαΐου 2010 επτά το πρωί. Δεκάδες χιλιάδες πολίτες συνωστίζονται στις Τράπεζες και με το άνοιγμά τους προχωρούν σε μαζικές αναλήψεις. Εντός λίγων ωρών οι Τράπεζες ξεμένουν από ρευστό.
6 Μαΐου 2010 12 το μεσημέρι. Αποφασίζεται το κλείσιμο των τραπεζών μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση.
6 Μαΐου 2010 3 το απόγευμα. Συνεδριάζει το eurogroup που αποφασίζει ότι δεν θα δανείσει τη χώρα μας.
7 Μαΐου 2010. Γίνεται αντιληπτό ότι με κλειστό το Τραπεζικό σύστημα, πλήρη ακινητοποίηση της ρευστότητας σε όλη την αγορά, η μόνη λύση είναι η έξοδος από το Ευρώ και η επαναφορά της δραχμής.
8 Μαΐου 2010. Έρχεται στο Κοινοβούλιο νόμος που επαναφέρει τη δραχμή. Ξανανοίγουν οι Τράπεζες, ώστε να μπορούν οι καταθέτες να κάνουν αναλήψεις σε δραχμές για να ξεκινήσουν και πάλι οι δοσοληψίες. Ξεκινάει άμεσα η μαύρη αγορά του Ευρώ. Μέσα σε ελάχιστες ώρες το Ευρώ στην ανεπίσημη αγορά φθάνει τις χίλιες δραχμές. Όλοι κάνουν αναλήψεις σε δραχμές και αμέσως προσπαθούν να τις μετατρέψουν σε Ευρώ ή σε δολάρια
9 Μαΐου Οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι με την υποτιθέμενη διατήρηση του μισθού τους, ουσιαστικά λαμβάνουν περίπου το 1/3 αυτών που έπαιρναν σε Ευρώ. Ζητούν μεγάλες αυξήσεις.
10 Μαΐου Η φιλολαϊκή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας αποφασίζει μεγάλες αυξήσεις 70% στους δραχμικούς μισθούς.. Ο πληθωρισμός αρχίζει και καλπάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
11 Μαίου. Μεγάλη Τράπεζα της χώρας μας δηλώνει ότι αναστέλλει τη λειτουργία της επ΄αόριστο, λόγω των τεράστιων ζημιών από την αποτίμηση του χαρτοφυλακίου της σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου και την μη δυνατότητα άντλησης της οποιασδήποτε ρευστότητας.
12 Μαΐου Η αγορά αντιμετωπίζει τις πρώτες ελλείψεις σε βασικά είδη διότι κανείς δεν επιθυμεί να πουλήσει σε χρεοκοπημένη χώρα με αβέβαιη πληρωμή. Οι μόνες συναλλαγές που γίνονται είναι είτε σε Ευρώ, είτε σε δολάρια. Το Χρηματιστήριο Αθηνών αναστέλλει τη λειτουργία του.
13 Μαΐου Οι πρώτες βίαιες εκδηλώσεις ξεκινούν από τις μεσοαστικές συνοικίες της Αθήνας. Ευυπόληπτοι οικογενειάρχες εισέρχονται στα supermarkets της περιοχής και κάνουν πλιάτσικο. Οι αστυνόμοι του κοντινού αστυνομικού σταθμού συμμετέχουν και αυτοί στο πλιάτσικο.
14 Μαΐου Η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας πανικόβλητη ζητάει μερική αναδιάρθρωση του χρέους και παρακαλεί για άμεση οικονομική βοήθεια την Κίνα και τη Ρωσία.
15 Μαΐου Μεγάλη οικονομική κρίση έχει προκληθεί σε όλη την Ευρώπη από την πτώχευση της Ελλάδας. Οι χρηματοπιστωτικός τομέας κλυδωνίζεται. Συνεδριάζει το Συμβούλιο Κορυφής και αποβάλλει την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση Προσπαθούν να κλείσουν κάποιες από τις πληγές. Το βραδάκι τα φώτα στο ΓΕΕΘΑ είναι ανοιχτέ. Γιατί άραγε;

Ποιές πρέπει να είναι οι νέες παραδοχές της αριστεράς

Το σκηνικό άλλαξε τελείως.
Το να παραμείνουμε στα στερεότυπα του παρελθόντος μόνον ζημιά μπορούμε να κάνουμε στους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους φτωχούς και τα στρώματα της νεοφτώχειας που θα δημιουργηθούν.
Πρέπει επομένως να δούμε ξανά τις παραδοχές, πάνω στις οποίες βασίζονται οι πολιτικές και οι προτάσεις της αριστεράς, ιδίως του ΚΚΕ.
1. Το χρέος είναι τεράστιο και πρέπει να βρεθεί τρόπος να μειωθεί.
2. Σήμερα είμαστε μια πολύ πλούσια χώρα με ελάχιστη παραγωγή. Αυτό είναι ένα τεράστιο παράδοξο, που δημιουργεί και τροφοδοτεί τον παρασιτισμό, τη μαύρη οικονομία, τον εύκολο πλουτισμό, την τεράστια φοροδιαφυγή. Επομένως πρέπει να βρεθεί τρόπος να εκμεταλλευθούμε τα μεγάλα πλεονεκτήματα της χώρας για αλλαγή και αύξηση του παραγωγικού δυναμικού.
3. Οι μισθοί των εργαζομένων είναι πολύ χαμηλοί, και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό.
4. Ο πλούτος που έχει δημιουργηθεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια κατά ένα μεγάλο μέρος έχει οδηγηθεί στα παράσιτα, στους μεγαλοεργολάβους, μεγαλοσυμβούλους, φοροφυγάδες, τρωκτικά του δημοσίου. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, που ζουν στα Βόρεια και Νότια προάστια, που έχει φτιάξει τις δεκάδες χιλιάδες πισίνες στην Αθήνα, τις βίλες στη Μύκονο που κυκλοφορούν αυτοί και οι κανακάρηδές τους με τα Καγιέν. Είναι επομένως αναγκαίο να αλλάξει το στερεότυπο, του να τα "βάλουμε με τους Λάτσηδες και τους μεγαλοτραπεζίτες" και να δούμε το πραγματικό σημερινό πρόβλημα.
5. Μπορεί οι μισθοί στο Δημόσιο να είναι χαμηλοί, όμως η αριστερά δεν μπορεί να χαϊδεύει τον ωχαδερφισμό, την κοπάνα, την αδιαφορία, το αραλίκι ενός μεγάλου μέρους των δημοσίων υπαλλήλων. Πρέπει να δούμε την πραγματικότητα και αυτή είναι ότι ο δημόσιος τομέας τσαλακώνεται από την εικόνα που παρουσιάζει.
6. Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στα φασινόμενα διαφθοράς στο δημόσιο τομέα.
7 Εάν καταφέρναμε να ελέγξουμε τη φοροδιαφυγή και πλησιάζαμε το μέσο όρο των άλλων κρατών που αφορά τα φορολογικά έσοδα σε σχέση με το ΑΕΠ, δεν θα είχαμε κανένα απολύτως πρόβλημα. Ο μέσος όρος είναι 31% και αν φτάναμε στο ποσοστό αυτό θα είχαμε μεγάλα πλεονάσματα, αντί για ελλείμματα.
8. Και τελευταίο και το πλέον βασικό. Εάν θέλουμε να δώσουμε μια αριστερή προοπτική για το μέλλον με αύξηση μισθών, μείωση της φτώχειας και αναδιανομή του πλούτου, πρέπει να κάνουμε το παν για να διατηρήσουμε όσο το δυνατόν τον πλούτο που έχουμε δημιουργήσει. Επομένως πρέπει να κάνουμε πολιτικές, ώστε η μείωση του ΑΕΠ (διότι αναπόφευκτα θα έχουμε μείωση) να περιορισθεί σε μονοψήφιο νούμερο και όχι σε ποσοστά 60-70 ή και 80%, που μπορεί αν φθάσει σε περίπτωση λανθασμένων επιλογών. Είναι εύκολη η παραδοχή ότι παραμένουμε αμετακίνητοι και τελικά αυτό που να έχουμε να μοιράσουμε στο μέλλον να είναι μόνον τα ιμάτιά μας.

Να το παίξουμε τρελοί

Δεν θα καταλογίσω ευθύνες για το εδώ που φτάσαμε.
Όχι καλώς, αλλά κακώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Και κάτι πρέπει να κάνουμε.
Νομίζω ότι έχουμε δύο λύσεις.
Η μία να κατεβάσουμε τα βρακιά μας, να τον τουρλώσουμε και να περιμένουμε να δούμε πόσο θα μας πονέσει. Βλέπετε είμαστε παρθένοι, τουλάχιστον εδώ και καμιά 50ετία και δεν είχαμε προσφύγει στο ΔΝΤ.
Η άλλη λύση είναι να αντισταθούμε. Να πούμε ότι δεν πληρώνουμε, να κηρύξουμε πτώχευση. Να αντισταθούμε στον πειρασμό. Να μείνουμε περήφανοι. Ποιά θα είναι η συνέπεια αυτού; Οι τράπεζες την επόμενη ημέρα θα πτωχεύσουν. Οι μικροκαταθέτες θα χάσουν τις καταθέσεις τους. Η ανεργία θα εκτοξευθεί στο 40 με 50%. Το ΑΕΠ μας θα πάρει μια βουτιά παρομοίου επιπέδου. Αν σαν λαός είμασταν προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο θα μπορούσε και αυτή η λύση να ήταν συζητήσιμη. Ίσως να είναι καλύτερα να σε βιάσουν, αλλά να αντισταθείς, παρά να τα κατεβάσεις μόνο σου τα βρακιά και η άλλη πλευρά να μην αγοράσει βαζελίνη.
Άλλη λύση έχουμε;
Φαίνεται ότι την ανακάλυψε η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού. Ακούστε το αμίμητο. Αυτό λοιπόν που πρέπει να επιδιώξουμε είναι: "η απεμπλοκή από την μηχανισμό «στήριξης» που συγκρότησε η ΕΕ και το ΔΝΤ και η επαναδιαπραγμάτευση και διεκδίκηση απ ευθείας δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και έκδοσης ευρωομολόγου." Παιδιά πως είναι εκεί στον πλανήτη Άρη; Στις 19 Μαΐου πρέπει να πληρώσουμε κάπου 8 δίς. Τί μας λέτε ότι θα ανατραπούν όλες οι πολιτικές και μέχρι τότε θα δημιουργηθεί μηχανισμός ευρωομολόγου; Και ποιός θα το πληρώσει αυτό; Ο φούφουτος; Πάλι οι Γερμανοί και οι Βόρειοι δεν θα το πληρώσουν; Και πάλι δεν θα μας βάλουν όρους για να το πάρουμε; Τί θα πούν; Παρακαλούμε εδώ τα ευρωομόλογα και ελάτε πάρτε τα;
Φαίνεται λοιπόν ότι υπάρχει και η τρίτη λύση.
Να το παίξουμε τρελοί.

Ας κάνουμε διάλογο με τις αριστερές απόψεις.

Επανέρχομαι μετά από ένα μήνα για έναν βασικό λόγο.
Και γράφω προκειμένου να ξεκινήσει ένας τοπικός διάλογος.
Αφού δεν μπορούν οι σπουδαιοφανείς στην Αθήνας, σκέπτομαι μήπως μπορούμε να συνεννοηθούμε εμείς σε τοπικό επίπεδο. Αναμένω λοιπόν απάντηση σε αυτά που θέτω.
Στο Blog του αριστερού σχήματος της Αργολίδας, δημοσιεύθηκε έναν πάρα πολύ καλό άρθρο του Σωτήρη Γεωργόπουλου, σε σχέση με τα προβλήματα της χώρας και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Μέσα από τις γραμμές και τα στοιχεία που παραθέτει, ο σχολιαστής λέει αρκετές αλήθειες.
Μιλάει και το θεωρώ βασικό αυτό, για να δούμε τι πρέπει και μπορούμε να κάνουμε, για παρασιτικό κατεστημένο.
Ορθά αναφέρει ότι οι αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων (εγώ θα προσέθετα του μεγάλου μέρους των δημοσίων υπαλλήλων) είναι χαμηλές.
Ορθά επίσης αναφέρει ότι το ποσοστό που καταλαμβάνουν οι μισθοί στον προϋπολογισμό της χώρας δεν είναι μεγάλος και είναι μικρότερος του μέσου όρου της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Τέλος είναι πολύ σωστή η διαπίστωσή του, ότι το μέγιστο των προβλημάτων της Ελληνικής οικονομίας είναι τα ποσά που καταβάλλουμε για την εξυπηρέτηση των δανείων.
Δεν έχει θέσει όμως το πιό επείγον και επιτακτικό.
Ότι οι αγορές πλέον δεν μας δανείζουν ή εάν μας δανείσουν τα επιτόκια θα είναι τέτοια, που το πρόβλημα θα γίνει ακόμα πιο μεγάλο, σύμφωνα και τις δικές του παραδοχές, αφού τα ποσά για την εξυπηρέτηση των δανείων θα γίνουν ακόμα πιο απαγορευτικά για να βγούμε από την τεράστια κρίση ρευστότητας.
Εγώ συμφωνώ απόλυτα, ότι δεν κάνουμε τίποτα με το να κόβουμε τους μισθούς των χιλίων Ευρώ.
Συμφωνώ ότι το πρόβλημα του ιδιωτικού τομέα δεν είναι το εργατικό κόστος.
Συμφωνώ ότι με μείωση μισθών, δεν πρόκειται να κάνουμε τίποτα.
Περιμένω όμως να ακούσω συγκεκριμένα πράγματα για τα συγκεκριμένα προβλήματα.
Πώς θα κτυπήσουμε το παρασιτικό κατεστημένο; Ποιές είναι οι συγκεκριμένες πολιτικές για να το αλλάξουμε.
Πώς θα μειώσουμε τα ποσά που δίνουμε για την εξυπηρέτηση του χρέους;
Πώς θα ενεργοποιήσουμε το παραγωγικό δυναμικό της χώρας;
Πώς θα μειώσουμε τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος. (Όταν ο Σ. Γεωργόπουλος αναφέρει και ορθά, ότι το πρόβλημα είναι οι πληρωμές τοκοχρεωλυσίων, επόμενο είναι ότι κάτι πρέπει να γίνει με το χρέος)
Ακούγονται κάποιες σκέψεις για παύση πληρωμών, αναδιαπραγμάτευση του χρέους, επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής των δανείων, εξόδου από το Ευρώ με υποτίμηση της δραχμής. Θεωρεί ο σχολιαστής ότι είναι ορθές τέτοιες λύσεις;
Ελπίζω σε απάντηση για να επανέλθω.

Την πάτησαν;

Έλαβαν μέτρα που οπωσδήποτε δημιουργούν προβλήματα στην ανάπτυξη της οικονομίας.
προφανώς ρο έναν, για τον Παπανδρέου και τον Παπακωνσταντίνου ομιλώ, διότι περίμεναν την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη για φτηνό δανεισμό, γρήγορη έξοδο από το βαθύ σκοτάδι, μετάβαση στο ημίφως και μετά βλέπουμε για να δώσουμε μια νότα αισιοδοξίας
Έπαιξαν σκληρό πόκερ με το να απειλούν την προσφυγή στα τα τρία κεφαλαία γράμματα, στο Δέλτα, το Ταυ και το Νί.
Οι Καλβινιστές φαίνεται ότι δεν βλεφάρισαν.
Λέω λοιπόν το εξής.
Εάν αύριο δεν βρεθεί κάποια Ευρωπαϊκή λύση, να το πάμε μέχρι τέλους.
Να δανειστούμε αύριο δέκα πέντε δις άμεσα με ακριβό επιτόκιο. Να πάμε το δύσκολο δρόμο της υπερηφάνειας. Να πληρώσουμε ακριβά διότι φταίμε.
Και μετά να κοπούν όλα μα όλα τα υπερβολικά.
Αύριο να ξεκινήσουμε με άμεσες αποφάσεις.
Τέρμα οι Μεσογειακοί αγώνες. Τέρμα η οποιαδήποτε επιδότηση για να αγοράζουμε Σισέδες και Ντάτολους.
Τέρμα ο οποιοσδήποτε μισθός ή σύνταξη πάνω από δύο χιλιάρικα, με την άμεση επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.
Τέρμα τα μάγκικα των δημάρχων.
Τέρμα τα πολλά πολλά των επικεφαλής στην ΕΡΤ.
Τέρμα οι αστακοί στη Χαλκιδική από του Νεοδημοκράτες. (άκου 1.800 Ευρώ για να φάει μια παρέα γαλάζιων)
Τέρμα στην προσυνεδριακή της Ν.Δ. στο Ναύπλιο.
Τέρμα σε όποιο δημόσιο έργο δεν είναι άμεσης απόδοσης.
Να μην πάρουν μισθούς οι βουλευτές για έξη μήνες. να απολυθούν όλοι οι σύμβουλοί τους για την τετραετία αυτή.
Να πωληθούν όλα τα κρατικά ΙΧ ακόμα καιμ των Υπουργών, που θα κυκλοφορούν με τα ιδιωτικά του ΙΧ και με τις δημόσιες συγκοινωνίες. Να δοθούν κρατικά αυτοκίνητα μόνον σε όσους δεν έχουν σήμερα ΙΧ.
Να δοθούν γενναία κίνητρα για αύξηση όσων μετακινούνται με το σιδηρόδρομο για να μειωθούν τα ελλείμματά του.
Να παύσει η επιδότηση αεροπορικών διαδρομών στις άγονες περιοχές. Τα νησιά να συνδέονται ακτοπλοϊκά και τα άλλα μέρη οδικά και σιδηροδρομικά.
Να δοθεί γενναία μείωση σε όσους ασφαλίζουν όλο το προσωπικό τους στο ΙΚΑ. Να τιμωρηθούν με διπλάσιες εισφορές όσοι έχουν έστω και έναν ανασφάλιστο.
Να απελευθερωθούν όλα τα κλειστά επαγγέλματα. Το να είναι κλειστά τα επαγγέλματα δεν είναι σοσιαλιστικό, είναι καπιταλιστικό.
Έχω και άλλα, αλλά βαριέμαι να σας τα πω.

Υγεία για τους πολλούς

Ας ξεφύγω λίγο από τη μιζέρια μας.
Ενα θα πω που πέρασε στα ψιλά στην Ελλάδα, μέσα στη λαίλαπα της κρίσης.
Εγινε μια μικρή επανάσταση στη "φιλελεύθερη" Αμερική.
Για πρώτη φορά τριάντα και πλέον εκατομμύρια φτωχοί Αμερικάνοι δεν θα πεθαίνουν σαν σκυλιά, όταν αρρωσταίνουν.
Η Αμερική των "μεγάλων ευκαιριών", αλλάζει.
Στηρίχθηκε στο παρελθόν στο φτηνό (πιο παλιά τζάμπα λόγω των σκλάβων)εργατικό δυναμικό, στις ελαστικότατες σχέσεις εργασίας με τις ελεύθερες απολύσεις για ψύλλου πήδημα, στους άφθονους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, στις πολεμοκινητήριες της οικονομίας μεθόδους και στην έλλειψη κοινωνικής ασφάλισης που έκανε την εργατιά πραγματικό σκουπίδι.
Σήμερα κάτι αλλάζει και πρέπει να το πούμε.
Η Αμερική των πανεπιστημίων, της διανόησης, της κουλτούρας και τώρα της κοινωνικής αλληλεγγύης άρχισε να ξεπροβάλλει.
Η οικονομία της στα επόμενα χρόνια μοιραία θα υποχωρήσει.
Αυτό σημαίνει, κατά τη γνώμη μου, λιγότερους πολέμους, αλλαγή νοοτροπιών στους Αμερικάνους πολίτες και καλύτερο πλανήτη.
Ξέρω ότι πολλοί διαφωνούν.
Την άποψή μου λέω.
Τελικά ο Ομπάμα και ο στενός γύρω του κόσμος, ίσως αποτελέσει την καμπή στην Αμερικάνικη και παγκόσμια ιστορία.
Ελπίζω όμως ότι κανείς δεν θα θεωρήσει αμελητέο ότι ένας πληθυσμός τριπλάσιος όλης της Ελλάδας θα έχει αύριο κάποια ιατρική ασφάλιση.

Στεναχωριέμαι

Ακούγονται πολύ όμορφα. Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται.
Μας λέει ο Αλέξης στη συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, ότι για να ξεπεράσουμε την κρίση, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να διαπραγματευθούμε την έκδοση ευρωομολόγου, που θα χρηματοδοτήσει το χρέος μας. Αναρωτιέμαι δουλεύει μόνον εμάς ή και τον εαυτό του. Διότι είναι έξυπνος άνθρωπος και δεν μπορεί να το εννοεί. Εδώ πήραμε ένα σωρό μέτρα, ξεζουμίσαμε ακόμα και αυτόν το άμοιρο, που δεν εισπράττει τίποτα και, παρ΄όλα αυτά, κανείς δεν επιθυμεί να πληρώσει τα χρέη μας. Μας έχουν βάλει στη γωνία και τους αρέσει. Και τώρα μας λέει ο Αλέξης ότι οι Γερμανοί θα εκδώσουν ευρωομόλογο, χωρίς να πάρουμε ιδιαίτερα μέτρα και θα μας το δώσουν γιατί είμαστε, απλά έτσι οι Ευρωπαίοι μάγκες.
Μας είπε και το άλλο. Το χρέος της χώρας που μας το έχουν βάλει καπέλλο, οι διοικούντες, παρέα με τους διακόσιους έως τριακόσιους χιλιάδες, φοροφυγάδες, τα τρωκτικά, τους απατεώνες, θα πρέπει να το χρηματοδοτήσουμε με λαϊκό ομόλογο. Πόσα θα ζητήσουμε από τον κοσμάκη και από τις οικονομίες του; Τί μας λέει ο Αλέξης; Εχει την εντύπωση ότι αυτοί που τα έχουν τσεπώσει δεν αγοράζουν υψηλότοκα Ελληνικά ομόλογα; Από ποιούς θα τα παρουμε, ποιοί θα αγοράσουν τα λαϊκά Ελληνικά ομόλογα; Πόση ρευστότητα θα αφαιρέσουμε από τo εγχώριο σύστημα; Ποιός θα μας δώσει χαμηλότοκα ποσά και θα διακινδυνέψει τα κεφάλαιά του για να χρηματοδοτήσει μια ήδη χρεωκοπημένη χώρα;
Είπε και άλλο ο τρομερός Αλέξης. Να τα πάρουμε από τα υπερκέρδη των εφοπλιστών. Σοβαρολογεί; Πιστεύει ότι θα παραμείνει έστω και ένα καράβι υπό Ελληνική σημαία; Πιστεύει ότι θα παραμείνει έστω και ένα εφοπλιστικό ευρώ στη χώρα αν ισχύσουν τα τρομερά μέτρα του Αλέξη;
Είναι δυνατόν ο Αλέξης να μην λέει τίποτα για το μεγάλο τμήμα των Ελλήνων που ροκανίζουν τον πλούτο της χώρας; Να μην προτείνει ένα συνολικό σχέδιο, που να μπορεί να εφαρμοσθεί για να εισπραχθούν από το Κράτος τα τεράστια ποσά που έχουν ροκανίσει οι ημέτεροι του πολιτικού συστήματος; Να μην λέει τίποτα για να σταματήσουν οι υπερσπατάλες, που ευνοούν ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού;
Και σήμερα ήλθε το άλλο καταπληκτικό από τη ΡΙΖΑ του ΣΥΡΙΖΑ. Να εθνικοποιηθούν όλες οι τράπεζες στη χώρα μας.
Αυτοί τώρα τί μας λένε; Να πληρώσουμε το Λάτση και τον Κωστόπουλο για να τους πάρουμε τις Τράπεζες. Με τί χρήματα θα γίνουν οι εθνικοποιήσεις; Εκτός και αν εννοούν δημεύσεις των τραπεζών. Και αυτό να γίνει ξαφνικά σήμερα με τα τωρινά κοινωνικοπολιτικά δεδομένα. Φαντάζεσθε τί έχει να γίνει εάν κάτι τέτοιο αποφασιζόταν; Πρώτα απ΄όλα θα βρισκόμασταν με μιας εκτός ευρωζώνης και ευρωπαϊκής ένωσης. Δεύτερον θα κατέρρεε μέσα σε μια μέρα όλο το εθνικό πλέον τραπεζικό μας σύστημα. Οι τράπεζές μας πλέον είναι διεθνοποιημένες και παγκόσμιες και ως εκ τούτου η κατάρρευσή τους θα ήταν στιγμιαία. Οι διεθνείς επενδύσεις θα κατέρρεαν. Οι πιστωτικές γραμμές από τα διεθνή κεφάλαια θα έκλειναν μέσα σε δευτερόλεπτα. Η ροή οποιουδήποτε χρήματος θα σταματούσε. Η νέα δραχμή θα έχανε όλη την αξία της. Ο πληθωρισμός θα μετρούσε αρκετά μηδενικά. Το κράτος θα έδινε μισθούς με πληθωριστικό χρήμα, το οποίο μέσα σε ελάχιστα λεπτά δεν θα είχε καμία αξία. Η χώρα θα κατέρρεε μέσα σε ελάχιστες μέρες.
Στεναχωριέμαι διότι από παλαιά τους ψήφιζα. Τώρα πλέον έχουν γίνει πλήρως ανεύθυνοι.
Τέρμα.

Πάμελα ή Ανγκέλα

Από τη στιγμή που η Ελλάδα εισήλθε στην ευρωζώνη, άρχισε να κολυμπάει στη θάλασσα χωρίς σωσίβιο και χωρίς μπρατσάκια. Προσπάθησε να μάθει κολύμπι και αρχικά έδειχνε ότι τα καταφέρνει. Η θάλασσα ήταν ήρεμη και γύρω μας ήταν ένα σωρό "φίλοι" που βοηθάγανε στην εκμάθηση. Τότε αρχίσαμε να γίνουμε θαρραλέοι και μετά θρασείς. Νομίσαμε ότι τα ήρεμα νερά και οι φίλοι θάταν για πάντα εκεί. Αρχίσαμε να κάνουμε και δύσκολα στυλ κολυμπιού, όπως πεταλούδα. Νομίσαμε ότι είμαστε οι πλέον μάγκες και ξανοιχτήκαμε τόσο που πλέον δεν φαινόταν η ακτή. Ήταν τόσο εύκολο το θέμα που απομακρυνθήκαμε από τους φίλους, άλλωστε τί ανάγκη τους είχαμε, αφού τα καταφέρναμε τόσο καλά. Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων αυξήθηκε πολύ, οι δαπάνες ξέφυγαν, τα αρπαχτικά οργίαζαν, ο Καραμανλής έπαιζε play station, o Αλογοσκούφης δεν έκανε τίποτα, ο Τσίπρας με το αίτημά του για πρόσληψη και άλλων 100.000 δημοσίων υπαλλήλων, μα έβαζε βαράκια στοπ κολύμπι μας, η Παπαρήγα έβαζε τους Παμίτες της να μας κάνουν πατητές βουτιές, με το αίτημα για διπλασιασμό των μισθών, χωρίς καμία αύξηση παραγωγικότητας, ο Παπανδρέου χαμογελούσε διότι θεωρούσε ότι σε λίγο θα είναι αυτός ο προπονητής του κολυμβητή της ανοιχτής θάλασσας.
Ξαφνικά η θάλασσα φουρτούνιασε, αλλά ο Καραμανλής ουδέν έπραξε για να στρίψει την πορεία προς την ακτή.
Σε λίγο άρχισε ο κολυμβητής να βουλιάζει, να μην μπορεί να επιπλεύσει, άρχισε να καταπίνει νερά. Ο Καραμανλής το έβαλε στα πόδια. Νέος προπονητής ανέλαβε ο Παπανδρέου.
Στην αρχή πίστεψε ότι ο κολυμβητής θα καταφέρει να μείνει στον αφρό, χωρίς και αυτός να δώσει εντολή για επιστροφή. Η αριστερά συνέχισε να ζητάει και άλλο ξάνοιγμα στον ωκεανό πλέον. Οι Νεοδημοκράτες το είχαν βουλώσει και δεν έλεγαν τίποτα.
Ο Παπανδρέου τότε κατάλαβε τι γινόταν και έδωσε εντολή να γυρίσει ο κολυμβητής μόνος του πίσω στα ρηχά. Νόμισε στην αρχή ότι θα τα καταφέρει μόνος του.
Σε λίγο ο κολυμβητής δεν μπορούσε ούτε καν να κινηθεί. Κάποιοι ισχυροί εχθροί που είχαν στοιχηματίσει ότι δεν θα τα καταφέρει έβαζαν επί πλέον εμπόδια στην επιστροφή. Πριν βουλιάξει στον πάτο πρόλαβε ο κολυμβητής και ψέλισε may day.
Ημιθανή τον έβγαλαν έξω οι ναυαγοσώστριες και άρχισαν στον τελειωμένο κολυμβητή να του κάνουν το φιλί της ζωής. Δυστυχώς η ναυαγοσώστρια δεν ήταν η Pamela Anderson, αλλά η Ανγκελα Μέρκελ.
Η αριστερά επιμένει ότι πρέπει άμεσα να σταματήσει το φιλί της ζωής και να ξαναπάμε στη θάλασσα.
Ισχυρίζονται ότι υπάρχουν οι εσωτερικές δυνάμεις να κολυμπήσουμε μόνοι μας μέσα στα κύματα.


Ο Χ Ι Α Υ Τ Η




Α Λ Λ Α Α Υ Τ Η

Οι βαζέλες

Τώρα που λήφθηκαν τα μέτρα που αποφάσισαν οι Ευρωπαίοι για μας, αφού η Κυβέρνηση δεν είχε επεξεργασθεί το οτιδήποτε, η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει να είναι ανύπαρκτη και η αριστερά κραυγάζει και δεν προτείνει, τώρα λοιπόν που οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν για μας, να δούμε λοιπόν τί θα κάνουν τώρα για να μας σώσουν.
Διότι εάν δεν καταλάβατε, έχουμε ήδη χρεωκοπήσει.
Ήδη έχουμε δανεισθεί από τους τοκογλύφους και εάν δεν βοηθηθούμε και πάλι θα βρεθούμε στην ίδια κατάσταση.
Ακούστε λοιπόν την πρόβλεψή μου.
Επειδή οι Γερμανοί έχουν μια εμμονή με το σταθερό και ισχυρό νόμισμα δεν θα το αφήσουν να υποχωρήσει λόγω των Ελλήνων.
Θα πάει λοιπόν ο Γιώργος την Παρασκευή στην Αγγέλα και ενώ όλοι θα περιμένουν να ακούσουν τα συγκεκριμένα μέτρα βοήθειας στην Ελλάδα, το μόνο που θα πει η Γερμανίδα δημόσια είναι επαίνους για τον Γιώργο. Θα δώσει μόνον πολιτική στήριξη και θα περιμένει να πέσουν από μόνα τους τα επιτόκια.
Επειδή όμως τα επιτόκια δεν θα πέσουν αρκετά, παρά μόνο λίγο και θα είμαστε αναγκασμένοι να ξαναδανεισθούμε από τοκογλύφους, που αυτή τη φορά θα έχουν την πρόθεση να βάλουν και λίγο βαζελίνη για να μην πονέσουμε πολύ.
Τότε λοιπόν θα παρέμβουν οι Γερμανοί, θα δώσουν κάποιες εγγυήσεις και θα βάλουν στο παιχνίδι και κάποια ταμεία και τραπεζικά κεφάλαια να αγοράσουν με λίγο μικρότερα επιτόκια τα Ελληνικά ομόλογα. Ετσι θα έχουν επιβάλει τις πολιτικές τους στην υποτελή χώρα που λέγεται Ελλάδα, δεν θα πληρώσουν τίποτα, αντίθετα τα Γερμανικά κεφάλαια θα οικονομήσουν από πάνω, από τον ήδη ξεζουμισμένο Ελληνα φορολογούμενο-βαζέλα.

Η αριστερά μπροστά στην κρίση

Ήταν η πολύ μεγάλη ευκαιρία της αριστεράς να δείξει το δικό της διακριτό στίγμα σε όσα συμβαίνουν στη χώρα μας.
Θα μπορούσε να έκανε τις δικές της προτάσεις για το οξύτατο χρηματοδοτικό πρόβλημα της χώρας μας.
Να μιλήσει με αριθμούς και συγκεκριμένες πολιτικές για το πώς θα βρεθούν έσοδα και θα εξοικονομηθούν χρήματα για την αντιστροφή της κατάστασης, χωρίς να θιγούν οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυναταξιούχοι και οι άνεργοι.
Αντί να προτείνουν συγκεκριμένα πράγματα, η Κανέλλη, ο Στρατούλης και αυτός ο περίεργος ο Μπογιόπουλος κραυγάζουν.
Ακουσα τρομερά πράγματα. Να τα πάρουμε από τις Τράπεζες που έχουν 700 δις ενεργητικό. Να τα πάρουμε από τις επιχειρήσεις του χρηματιστηρίου που έχουν φέτος κέρδη 6 δίς. Να τα πάρουμε από τους 100 πλούσιους, που τα χρήματά τους φτάνουν για να καλύψουν τα ελλείμματα. Και το ωραιότερο; Φταίνε οι Γερμανοί και όχι το ξερό μας το κεφάλι και οι αντιδραστικές πολιτικές του παρελθόντος γαλάζιες και πασοκικές.
Και βέβαια δεν βρέθηκε κανείς να τους πει ότι η χρηματιστηριακή αξία όλων των επιχειρήσεων και όχι μόνον των τραπεζών είναι σήμερα 70 δις ευρώ. Ακόμα και εάν δηλαδή αποφασίζαμε να δημεύσουμε όλες τις τράπεζες και αν καταφέρναμε να τις ρευστοποιήσουμε και πάλι μόλις που θα υπερκαλύπταμε αυτά που χρειαζόμαστε να δανεισθούμε για φέτος και θα παρέμενε το χρέος που λήγει τα επόμενα χρόνια. Ακόμα και εάν φορολογούσαμε το 100% των κερδών όλων των επιχειρήσεων και πάλι αυτό θα ήταν μόλις το 1/7 αυτών που χρειαζόμαστε για φέτος. Ακόμα οι άνθρωποι δεν έχουν αντιληφθεί ότι το πρόβλημα δεν είναι οι εκατό μεγαλοοικογένειες αλλά τα χιλιάδες τρωκτικά του δημοσίου κορβανά. Βουλευτές, σύμβουλοι, συνταξιούχοι βουλευτές, συνταξιούχοι ευρωβουλευτές, άχρηστοι σύμβουλοι επιχειρήσεων, πολυθεσίτες συνδικαλιστές, εργολάβοι της πλάκας. Κάποτε πρέπει η αριστερά να μιλήσει για το όργιο της σπατάλης στο δημόσιο. Για το πάρτι των φαρμακευτικών επιχειρήσεων και εταιριών που προμηθεύουν τα νοσοκομεία, σε συνεργασία με μεγαλογιατρούς και μεγαλοφαρμακοποιούς. Κάποτε πρέπει να δουν το αίσχος της αργομισθίας κάποιων δημοσίων υπαλλήλων, που κυριολεκτικά τα γράφουν όλα στα παπάρια τους σε αντίθεση με κάποιους άλλους που παρότι αμείβονται γλίσχρα αγωνίζονται. Για το όργιο των προμηθειών. Για τις δεκάδες κομπιούτερ και αντίστοιχους εκτυπωτές που υπάρχουν σε κάθε γραφείο χωρίς νόημα. Για τις χιλιάδες ώρες που περνάνε κάποιοι υπάλληλοι παίζοντας πασιέντζα ή περιδιαβαίνοντας στο ίντερνετ.
Από τις δαπάνες του προϋπολογισμού, μόνον οι μισές πάνε σε μισθούς και συντάξεις. Ας κόψουμε τους μεγάλους μισθούς και τις πολύ μεγάλες συντάξεις και ας αυξήσουμε τις μικρές. Ταυτόχρονα να ξεκινήσει ένας πόλεμος για όλες τις άλλες δαπάνες του δημοσίου. Αυτές είναι 50 δις. Μάχη να τις περικόψουμε, να τις πετσοκόψουμε. Να αφήσουμε μόνον όσες έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα. Μόνον τις πολύ αναγκαίες προμήθειες. Πρέπει να δώσουμε ένα πνεύμα αισιοδοξίας στους πολίτες ώστε η χώρα να μην μπει σε βαθιά ύφεση, που θα οδηγήσει σε νέες περικοπές.
Ήταν θεωρώ ευκαιρία να τα πει όλα αυτά και άλλα η αριστερά και να εκφράσει το δικό της λόγο σε σχέση με τις νεοφιλελεύθερες λογικές. Ήταν ευκαιρία να μιλήσει η αριστερά με συγκεκριμένα νούμερα και συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις για να αλλάξει η χώρα.
Χάθηκε η ευκαιρία με τις ανόητες κραυγές.

11 Φεβρουαρίου 2010

Δεν ξέρω αν αντιληφθήκατε τί συνέβη σήμερα.
Η Ελλάδα έπαψε να είναι ανεξάρτητο κράτος. Είμαστε υπό την κηδεμονία, των ισχυρών της Ευρώπης και των διεθνών οργανισμών. Πλέον είμαστε το μοναδικό κράτος της Ευρώπης που δεν θα μπορεί να διαχειρισθεί τα οικονομικά του, τη μισθολογική, φορολογική, επιδοματική του πολιτική.
Ποιοί κατά τη γνώμη μου μας έφθασαν εδώ;
Ο λαϊκιστής Ανδρέας Παπανδρέου, που ενώ είχε κάνει προμετωπίδα του το σύνθημα "η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες", δεν δίσταζε να δανείζεται με ταχείς ρυθμούς τεράστια ποσά από το διεθνές κεφάλαιο, υποσκάπτοντας τα θεμέλια της ανεξαρτησίας μας.
Η μεγαλομανία των Ελλήνων, κάποιων μεγαλοστελεχών του ΠΑΣΟΚ και μερίδας της μεγαλοαστικής τάξης που θέλησαν η μικρή Ελλαδίτσα να διοργανώσει για δυο βδομάδες του Ολυμπιακούς αγώνες. Εκεί ξεφύγαμε. Ξέφυγαν τα οικονομικά, η νοοτροπία μας, γίναμε αλαζόνες, η αριστερά πίστεψε ότι μπορεί να διεκδικεί από το Κράτος αλόγιστα, οι μεγαλοαστοί κατασπάραξαν την Ελλάδα, οι μικροαστοί θεώρησαν ότι ξαφνικά έγιναν μεγαλοαστοί, οι αγρότες θεώρησαν ότι είναι δημόσιοι υπάλληλοι, οι αιρετοί έπαψαν να έχουν όριο. Αποτέλεσμα η ανατροπή όλων των μεγάλων προόδων της δεκαετίας του 90.
Και τέλος είχαμε την ατυχία να έχουμε να έχουμε για έξη χρόνια τον χειρότερο διαχρονικά πρωθυπουργό της χώρας. Πλήρης η καταστροφή του συστήματος διακυβέρνησης Καραμανλή-Αλογοσκούφη. Τα πάντα παρέλυσαν.
Σήμερα παρά τις προσπάθειες τα πράγματα δεν μπορούσαν να αντιστραφούν.
Έμεναν δύο μόνον λύσεις.
Η πρώτη ήταν να βγούμε εθελοντικά από τη ζώνη του Ευρώ. Με αυτό τον τρόπο θα διατηρούσαμε την ανεξαρτησία μας. Θα τυπώναμε χρήμα. Θα υποτιμούσαμε το νόμισμά μας ίσως και κατά 100%. Θα κάναμε κάποιες γενναίες προσπάθειες να συγκρατήσουμε τον πληθωρισμό σε ποσοστό κάτω από 25%. Θα γινόμασταν μια πολύ φτηνή χώρα ίδίως για τον τουρισμό. Ο τουριστικός τομέας θα γνώριζε τεράστια άνθηση. Τα προϊόντα μας θα έβρισκαν διεξόδους στις διεθνείς αγορές. Θα γινόντουσαν πολύ δύσκολα τα ταξίδια στο εξωτερικό από τη μεσοαστική τάξη. Από την άλλη τα επιτόκια θα πήγαιναν στα ύψη. Το σοκ για την οικονομία θα ήταν πολύ μεγάλο και οι επιχειρήσεις θα είχαν δύσκολο μέλλον. Θα ερχόταν ένα τέλος στη σταθερότητα που προσφέρει ένα δυνατό νόμισμα.
Η άλλη λύση ήταν αυτή που διαλέξαμε. Δύσκολα μέτρα και κηδεμονία από άλλους. Από εδώ και μπρος, άλλοι θα λαμβάνουν τις αποφάσεις για εμάς. Οι αγρότες εάν θέλουν να πετύχουν κάτι θα πρέπει πλέον να κάνουν μπλόκο στην οδό Βρυξέλλες-Παρίσι. Οι Ελληνίδες δεν θα μπορούν να βγαίνουν σε σύνταξη νωρίτερα από τις Γερμανίδες. Θα μπει Γερμανική τάξη στην κοινωνία. Θα χάσει ο λαός τη σπιρτάδα του.
Θα κάνουμε χρόνια να συνέλθουμε.
Όμως μπορούμε

Η επίθεση στο ευρώ

Η επίθεση στην Ελλάδα είναι στην ουσία επίθεση του Αγγλοσαξονικού άξονα κατά του ευρώ.
Το είπε ο Πρωθυπουργός μας.
Το λένε σε κάθε ευκαιρία οι Υπουργοί.
Το αναμασάνε στα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων οι μεγαλοδημοσιογράφοι.
Το ψελλίζει και ο Αντώνης
Το έχουν κάνει σημαία οι αριστεροί.
Εδώ όμως είμαι εγώ να σας πω μόνος εγώ το αιρετικό μου.
Αυτό που λένε όλοι παραπάνω είναι, κατά τη γνώμη μου, μια τεράστια μπούρδα.
1. Για να μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο θα έπρεπε να υπήρχε ένα ισχυρότατο πολτικοικονομικό κέντρο που θα διεύθυνε την επίθεση κατά του ευρώ. Ποιό είναι αυτό και από ποιούς αποτελείται; Από τον Ομπάμα και τον Μπράουν. Από τις Αμερικάνικες και Εγγλέζικες τράπεζες; Από τα κερδοσκοπικά funds; Από όλους μαζί που έχουν εξυφάνει ένα σχέδιο για να υποτιμήσουν το ευρώ;
2. Ας υποθέσουμε ότι αυτό το κέντρο που κάνει την επίθεση όντως υπάρχει. Γιατί να το κάνει; Στην αγορά των νομισμάτων παίζονται τεράστια ποσά και αντιτιθέμενα συμφέροντα. Είναι γνωστό ότι οι μεγάλες τράπεζες και οι μεγάλοι παίκτες στο FOREX, δεν έχουν ενιαία γραμμή αλλά ότι οι ισοτιμίες των νομισμάτων καθορίζονται από αντίθετα στοιχήματα. Όταν λοιπόν το Ευρώ ανατιμήθηκε τα τελευταία χρόνια από 90 λεπτά σε 1,50, κάποιοι κέρδισαν απίθανα ποσά και άλλοι έχασαν άλλα τόσα. Ποιοί ήταν αυτοί που κέρδισαν. Άραγε οι Ευρωπαίοι; Και ποιοί έχασαν. Άραγε οι Αμερικάνοι; Μόνον κάποιος ηλίθιος μπορεί να το ισχυρισθεί αυτό. Και σήμερα που ανατιμάται το δολάριο έναντι του Ευρώ χάνουν μόνον οι Ευρωπαίοι και κερδίζουν μόνον οι Αμερικάνοι; Πλέον το χρήμα και οι κερδοσκοπικές διαθέσεις των κατόχων του δεν έχουν χρώμα και εθνικότητα. Αλλά πέρα από την κερδοσκοπία των αγορών ας δούμε και τί συμβαίνει με την πραγματική οικονομία. Ποιός είναι περισσότερο ευχαριστημένος από την πτώση του Ευρώ; Ο Ευρωπαίος ή ο Αμερικάνος επιχειρηματίας; Ξαφνικά με την υποτίμηση του Ευρώ τα κέρδη της BMW και της MERCEDES θα εκτοξευθούν. Τα Γαλλικά AIRBUS θα είναι πλέον σε τιμή πλέον ανταγωνιστικά των BOΕING. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με τα Αμερικάνικα προϊόντα. Είναι λοιπόν αστείο να λέμε ότι το ευρώ υφίσταται επίθεση.
3. Ας υποθέσουμε ότι πράγματι υπάρχει το κέντρο που κατευθύνει την επίθεση κατά του ευρώ και ας υποθέσουμε ότι πράγματι υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα που θέλουν την υποτίμηση του Ευρώ. Τότε ας δούμε εάν πράγματι έχει υποστεί επίθεση το Ευρώ ή αν όλα αυτά είναι ανοησίες των πολιτικών μας ταγών. Λοιπόν σας πληροφορώ ότι την τελευταία εβδομάδα που υποτίθεται έγινε η μεγάλη επίθεση κατά του Ευρώ, το ευρωπαϊκό νόμισμα ανατιμήθηκε και έναντι της Βρετανική λίρας και έναντι του Αυστραλιανού δολαρίου και έναντι άλλων κύριων νομισμάτων. Μετά και από αυτό δεν μπορεί να μην έχετε πεισθεί περί της μπουρδολογίας.
Τώρα γιατί η Ελληνική οικονομία υφίσταται επίθεση, το κατά πόσο αυτή είναι δίκαιη και τί πρέπει να κάνουμε αυτά σε επόμενες αναρτήσεις.

Πότε θα πούμε "βράστα Χαράλαμπε";

Μπαμπινιώτη, πρέπει να προσθέσεις μια ακόμα λέξη στο Ελληνικό λεξιλόγιο.
Σπρέντ. Τη γράφουν τα κανάλια και με Ελληνικούς χαρακτήρες.
Όλοι μάθαμε τα σπρέντ και τί σημαίνουν.
Το ερώτημα βέβαια είναι αν η χώρα μας θα δηλώσει παύση πληρωμών.
Τα επιτόκια που πληρώνουμε ήδη ξέφυγαν και τα μέτρα της Κυβέρνησης, εάν αποδώσουν θα δοθούν σε ένα μεγάλο ποσοστό για τόκους και έτσι δεν θα πετύχουμε τίποτα.
Θα σας πω λοιπόν από τί εξαρτάται η πτώχευση ή μη της χώρας μας.
Θα σας πω κάτι που κανείς δεν το λέει.
Ούτε οι ξένοι, ούτε οι Ελληνες, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, αναλυτές και κολοδημοσιογράφοι.
Θα σας το πω λοιπόν εγώ. Και θα το διαβάσουν οι καμία δεκαριά που μπαίνουν στο site μου.
Το εάν πτωχεύει ή όχι η χώρα εξαρτάται αποκλειστικά και μόνον από το κατά πόσον όλοι οι υπόλοιποι της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οι ΗΠΑ, καταφέρουν να διατηρήσουν έστω και αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης και ταυτόχρονα να αρχίσουν να μειώνουν τα ελλείμματά τους.
Ήδη έχουμε ενθαρρυντικά βήματα σ΄αυτή την κατεύθυνση. Η Αγγλία ανακοίνωσε για πρώτη φορά μικρό ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας της. Το ίδιο και οι ΗΠΑ.
Το μεγάλο στοίχημα όμως είναι εάν αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει με ταυτόχρονη μείωση των υπερβολικών ελλειμμάτων που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια.
Εάν η ανάπτυξη δεν συνεχισθεί, βράστα Χαράλαμπε.
Οι ανεπτυγμένες οικονομίες θα συνεχίσουν να υπερδανείζονται για να προσφέρουν ρευστότητα στο σύστημα, τα ελλείμματα θα διογκωθούν, με αποτέλεσμα να έχουμε επανάληψη του Ελληνικού φαινομένου στις μεγάλες οικονομίες που θα ζητάνε απίστευτα νούμερα για να επαναχρηματοδοτήσουν τα δάνειά τους.
Σ΄αυτή την περίπτωση είναι βέβαιο ότι τα παγκόσμια κερδοσκοπικά κεφάλαια, που σήμερα τρέχουν στην Ελλάδα να τη δανείσουν με υψηλά επιτόκια για να κερδίσουν άκοπα απίστευτα ποσά, θα στραφούν στις μεγάλες και ισχυρές οικονομίες, όπου και εκεί θα μπορούν με ασφάλεια να επιτύχουν μεγάλες αποδόσεις και από την Ελλάδα είτε θα απομακρυνθούν οριστικά είτε θα δανείζουν με δυσθεώρητα επιτόκια, κάτι που σημαίνει τη βέβαιη χρεωκοπία μας. Σ΄αυτή την περίπτωση τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά, διότι κανείς δεν θα έλθει να μας βοηθήσει, αφού οι ξένοι θα έχουν τα δικά τους προβλήματα.
Ποιές μπορεί να είναι οι συνέπειες;
Αδυναμία πληρωμών μισθών και συντάξεων. Παύση πολλών δημοσίων έργων ή έξοδος από το Ευρώ, κοπή νομίσματος για τις πληρωμές, υποτίμηση της νέας δραχμής για να γίνει ανταγωνιστική η οικονομία μας, διψήφιοι ρυθμοί πληθωρισμού κλπ

Το αγροτικό ζήτημα

Μήπως κάποτε πρέπει κάποιοι να πουν αλήθειες.
Μήπως κάποτε πρέπει να αποφασίσουμε τί γεωργία θέλουμε:
Ευρωπαιϊκοδίαιτη ή μή;
Θέλουμε γεωργία που να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στις επιδοτήσεις;
Δεν θα πρέπει κάποτε να πούμε ότι το καθεστώς των επιδοτήσεων πάει προς το τέλος της;
Δεν θα πρέπει να μιλήσουμε πως θα οδηγηθούμε σε γεωργία που παράγει ποιοτικά προϊόντα;
Μήπως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η επιδοτούμενη γεωργία στην Ευρώπη και την Αμερική δημιούργησε συνθήκες έσχατης φτώχειας στην Αφρική;
όταν τεράστια ποσά οδηγούντο στα μπαμπάκια της Θεσσαλίας κάποια Αιγυπτιακά ή Κογκολέζικα μπαμπάκια, έμεναν στα ράφια ή πουλιόντουσαν σε εξευτελιστικές τιμές με αποτέλεσμα οι Αφρικάνοι να πεθαίνουν στα σαράντα τους, πολλές φορές από πείνα.
Δεν θα πρέπει να μιλήσουμε για κάποιους (αρκετούς) αγροτοσυνδικαλιστές, που χωρίς να εργάζονται κυκλοφορούν με τις αμαξάρες τους. Κάποτε δεν θα πρέπει να μιλήσουμε για τις μικρές και μεγάλες απάτες με τις επιδοτήσεις που ΟΛΟΙ οι αγρότες τις γνωρίζουν; Ακουγα για κάποιο μικρό χωριό στην Πελοπόννησο λίγων εκατοντάδων κατοίκων, στο οποίο κυκλοφορούν τρεις Μερσεντές και δύο Καγιέν (από αγρότες).
Δεν θα πρέπει να μιλήσουμε για την αντιοικονομική και παράλογη αγορά των δεκάδων χιλιάδων τρακτέρ;
Κάποτε δεν θα πρέπει κάποιος να αναδείξει το θέμα τους τεράστιου χρηματοβόρου και καταστρεπτικού για το περιβάλλον έργου της εκτροπής του Αχελώου, που είναι απόλυτα συνυφασμένου με τα μπαμπάκια της Θεσσαλίας , τα κανονάκια με τη κατασπατάληση του νερού και τις Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.
Κάποιοι κάποτε πρέπει να πουν ότι σε όλη την Ευρώπη οι farmers οι agricolae, είναι ιδιοκτήτες μια ολοκληρωμένης φάρμας με τα αγροτικά προϊόντα, τα οικόσιτα ζώα την κτηνοτροφική μονάδα και άλλα. Ήδη πολλοί αγρότες στη Γερμανία έχουν γίνει μικροί παραγωγοί φιλικής προς το περιβάλλον ενέργειας για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους. Στη χώρα μας υπάρχουν νέοι αγρότες με την οικοτουριστική τους μονάδα, άλλοι με το μικρό οινοποιείο, τα μελεσσοκομικά προϊόντα, τη μικρή βιομηχανία σαλατών. Άλλοι έχουν αρχίσει να παράγουν φακές και άλλοι γαϊδουράγκαθα για βιοντίζελ. Τεράστια ποσά κερδίζουν οι φραουλοπαραγωγοί, καλά ποσά απολαμβάνουν οι ροδοπαραγωγοί, ενώ όσοι έχουν αναδιαρθρώσει την παραγωγή εσπεριδοειδών με νέες ποικιλίες απολαμβάνουν ένα μικρό μεν αλλά όχι εξευτελιστικό εισόδημα.
Κάποιοι άλλοι έχουν στραφεί στη βιολογική γεωργία. Ο παραγωγός και τυποποιητής βιολογικού λαδιού μπορεί να απολαμβάνει ένα εισόδημα πολλαπλάσιο του παραγωγού που τον εκμεταλλεύεται ο μεγαλέμπορας.
Όλα αυτά δεν γίνονται αυτόματα. Δεν αλλάζουν εύκολα νοοτροπίες και το βασικότερο πρόβλημα για το μικροαγρότη δεν υπάρχουν οι πόροι για να κάνει το βήμα προς τα εμπρός.
Σήμερα λοιπόν πρέπει να δικεδικήσουν με κάθε δυναμικό μέσο οι μικροί αγρότες, την εκπόνηση ενός μεγάλου προγράμματος για τη στροφή της γεωργίας προς τα εμπρός.
Τέρμα στις Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, ναι στην ποιοτική αλλαγή των πραγμάτων προς τα εμπρός, ώστε ο μικρός αγρότης να μπορεί να επιβιώσει στο μέλλον, όχι ζητιανεύοντας, αλλά γιατί πουλάει το ποιοτικά ανώτερο αγροτικό προϊόν.
Τελειώνω με αυτό.
Χατζηγάκης ο χειρότερος Υπουργός Γεωργίας μεταπολιτευτικά.

(ν)τροπολογία

Πραγματικά ερασιτεχνική η αντιμετώπιση εκ μέρους της Κυβέρνησης του φόρου των γονικών παροχών.
Νύχτα πέρασαν μια (ν)τροπολογία σε τελείως άσχετο νομοσχέδιο. Στο νομοσχέδιο της Τίνας για τα δάση, νάσου μια (ν)τροπολογία που έλεγε ότι εάν γίνει από την ημέρα αυτή γονική παροχή ή εάν τύχει κάποιος και τα κακαρώσει μετά τη νύχτα που ψηφίστηκε η ντροπή, τότε οι δωρεοδόχοι ή οι κληρονόμοι θα πληρώσουν όχι με τα παλιά, αλλά με αυτά που θα γίνουν και θα ψηφιστούν αργότερα! Θα πληρώσουν δηλαδή άγνωστο φόρο!!
Άμοιρη Τίνα που προσπάθησες για μια ακόμα μπιρμπιλιά για να προστατέψεις τα δάση. Ήλθαν τα μεγάλα άχρηστα κεφάλια και σου πέρασαν την ντροπή τους στο νομοσχέδιό σου. Ρε που έμπλεξες.
Δεν γνωρίζω εάν είναι τόσο ηλίθιοι ή τόσο άχρηστοι οι ντροπολόγοι.
Μα τόσο δύσκολο είναι να περάσουν με τη μορφή του κατεπείγοντος ένα νόμο που να αλλάζει τα όρια και τα ποσοστά των φόρων στις δωρεές και στις κληρονομιές;
Το τρομερό είναι ότι οι άνθρωποι είναι τόσο άσχετοι που τελικά με αυτά που θα περάσουν θα εισπράξουν λιγότερα από πριν.
Εξηγούμαι. Λένε ότι θα αυξήσουν το αφορολόγητο σε 200.000 Ευρώ. Ας πάρουμε λοιπόν έναν μέσο γονιό που έχει δυο παιδιά. Ξαφνικά το αφορολόγητο διπλασιάζεται. Εάν έχει και τέσσερα εγγόνια καταλαβαίνετε τί έχει να γίνει. Οι άσχετοι δεν γνωρίζουν ότι οι περισσότερες από τις γονικές παροχές αφορούν τη μεταβίβαση της ψιλής κυριότητας; Αμέσως η αξία του μεταβιβαζόμενου ακινήτου μειώνεται κατά 20 έως 50% ανάλογα με την ηλικία του πατέρα. Υπολογίστε τώρα ότι η αντικειμενική αξία ενός διαμερίσματος είναι από 1.500 έως 2.000 ανά τετραγωνικό στις περισσότερες των περιπτώσεων. Κάντε το σχετικό υπολογισμό. Κάντε τους υπολογισμούς σας και θα δείτε ότι μπορούν να μεταβιβασθούν αφορολόγητα καμιά 400 τετραγωνικά εκεί που με το παλιό σύστημα τουλάχιστο μερικά χιλιάρικα θα τα εισέπραττε η Εφορία. Και ας αφήσουμε και κάποια άλλα κολπάκια για να αυξήσετε το αφορολόγητο που δεν θα σας τα πω εδώ.
Προτείνω το απλό.
Τέρμα το αφορολόγητο.
Τέλος μεταβίβασης 1% μέχρι τα διακόσια χιλιάρικα και μετά 5% και 10% για μεταβίβαση από γονείς προς παιδιά και παραπάνω για μακρινότερες συγγένειες. Λογικό δεν είναι όταν γίνεται μια μεταβίβαση να εισπράττεται ένα μικρό τέλος; Οχι και αφορολόγητα τελείως.
Απλά είναι τα πράγματα. Ασχετοι οι άνθρωποι.

Πρόγραμμα Capo d' Istria

Ήταν, θεωρώ, πολύ εύστοχη η ονομασία του πρώτου προγράμματος αναγκαστικής συνένωσης των Δήμων με την ονομασία του τότε αυταρχικού δεσπότη κόμητα Capo d' Istria. Ο Κυβερνήτης υπήρξε ο πλέον αυταρχικός, αντιδημοκρατικός και φίλαρχος ηγέτης που γνώρισε η πατρίδα μας.
Ένα από τα πρώτα μέτρα του ήταν να καταργήσει την αυτοδιοικητική λειτουργία που επί χρόνια με μεγάλη επιτυχία λειτουργούσε επί Οθωμαντικής αυτοκρατορίας και που έσωσε τα χωριά μας και εν πολλοίς τον Ελληνισμό της υπαίθρου και αντικατέστησε την αυτοδιοίκηση με αυτούς του γραφειοκρατικούς τεράστιους Δήμους, στους οποίους όρισε κάποιους τοποτηρητές του φίλους του αδελφού του, του μισητού Βιάρου Capo d' Istria.
Τώρα τι φταίει ο σπουδαίος αρχιτέκτονας της δημοκρατικής εποχής της Αθήνας, ο Καλλικράτης, και τον έκαναν πρόγραμμα νέων συνενώσεων και δημιουργίας Δήμων τεράτων με πλήρη πλέον και ολοσχερή κατάργηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν γνωρίζω.
Και τί χαζομάρα είναι αυτή που μας λένε για νέα "αρχιτεκτονική δομή" της Τοπικής Αυτοδιοίκησης!!! Και στο κατω-κάτω ητς γραφής τί τελικά φταίει η άμοιρη η αρχιτεκτονική και οι αρχιτέκτονες να χρεώνονται τις προσπάθειες πλήρους χειραγώγησης της Αυτοδιοίκησης από τα γαλαζοπράσινα φιλαράκια, που εναλάσσονται στην εξουσία, και επιχειρούν να φιμώσουν κάθε ανεξάρτητη φωνή σε τοπικό επίπεδο

Μπιρμπιλιά

Τη σταύρωσαν την Τίνα για τα τέλη κυκλοφορίας.
Δεν μπόρεσαν οι Πασόκοι να τα βάλουν με τη μεγάλη κατηγορία των μικροαστών αυτοκινητιστών.
Θα χαριστούν φαίνεται και στους μεγαλοαστούς Πορσεδάκηδες.
Δεν αντιλαμβάνομαι για ποιό λόγο το mea culpa του Γιωργάκη και το άδειασμα της όμορφης μπιρμπιλιάς για τα τέλη κυκλοφορίας.
Ποιός ζημιώνεται.
Ο μεγαλοαστός με τη παλαιά Τζάγκουαρ, την καινούργια BMW και τα δύο σπιντάτα αυτοκίνητα για τους κανακάρηδες; Πλήρωσαν πολλά; Καλά τους έκαναν. Και παραπάνω να τους έβαζαν.
Ο μεσομεγαλοαστός με τη Μερτσέντα και το δεύτερο παλαιό αυτοκίνητο για την κυρά; Πλήρωσαν πολλά; Καλά τους έκαναν. Και παραπάνω να τους έβαζαν.
Ο μεσοαστός με το Γιαπωνέζικο μεγάλο αυτοκίνητο που ακόμα το χρωστάει και με το δεύτερο μικρότερο; Πλήρωσαν πολλά; Δεν έχουν παρά να μείνουν με ένα αυτοκίνητο πιο καινούργιο που δεν επιβαρύνεται με επιπλέον τέλη.
Ο μικροαστός με το FORD των 1800 κυβικών που και αυτός το χρωστάει; Δεν έχει παρά να πάει σε ένα πιο μικρό με λίγα τέλη.
Πρόβλημα βλέπω μόνον στον μισθωτό και τον μικροσυνταξιούχο που έχει ΕΝΑ μόνον αυτοκίνητο τριάντα ετών, που δεν έχει να αγοράσει άλλο; Μόνον γι΄αυτόν υπάρχει πρόβλημα.
Αντί λοιπόν να ανακαλέσουν την μπιρμπιλιά θάπρεπε να την βελτιώσουν με επιπλέον τέλη για όλα τα αυτοκίνητα και με επιστροφή χρημάτων στους μισθωτούς και συνταξιούχους με μικρά εισοδήματα και στους ανέργους.
Γειά σου Τίνα!
Αναρωτιέμαι: Πότε θα καταλάβεις ότι έχει μπλέξει στο αβυσσαλέο στόμα του πράσινου λύκου.

Το κύκλωμα των φαρμάκων

Εδώ θα διαβάσετε αλήθειες που οι άλλοι δεν σας λένε.
Θα σας πώ κάποιες βασικές αιτίες που η δαπάνη των ασφαλιστικών ταμείων για φάρμακα έχει εκτοξευθεί στα ύψη.
Σε πολλές περιπτώσεις ο άνθρωπος έχει από μόνος του τις εσωτερικές δυνάμεις να ανταπεξέλθει μια ασθένεια που δεν είναι σοβαρή. Ο γιατρός όμως, πολλές φορές με την πίεση του ασθενούς, θα δώσει αντιβίωση και μάλιστα πολύ ακριβή. Μέχρις εδώ κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει, αφού γιατρός είναι και έτσι κρίνει. Ομως την σήμερον ημέρα ο γιατρός θα γράψει όχι μόνον μια αντιβίωση που κοστίζει επτά, δέκα ή και είκοσι ευρώ, θα γράψει μαζί όχι μόνον ένα παυσίπονο αλλά ξαφνικά εδώ και λίγο καιρό μαζί πλέον συνταγογραφεί και ένα προστατευτικό στομάχου που κοστίζει καμιά σαρανταριά και πλέον ευρώ που στις περισσότερες φορές είναι τελείως άχρηστο, αφού ο ασθενής έχει πολύ γερό στομάχι. Αντί λοιπόν να δίδεται το προστατευτικό στομάχου σ΄αυτούς που έχουν πρόβλημα, το χορηγούν στους πάντες. Ετσι ενώ τα φάρμακα που χρειάζεται κάποιος κοστίζει 66 λεπτά (μια ασπιρίνη) ή άντε το πολύ καμιά δεκαριά ευρώ, ξαφνικά το συναχάκι του ασφαλισμένου επιβαρύνει το ταμείο του με εβδομήντα ευρώ. Ακούστε και το ωραίο. Την αντιβίωση τη δίδουν για πέντε έως επτά ημέρες. Ομως το κουτί για την προστασία του στομάχου έχει είτε 14 χάπια είτε 28 και επαρκεί για δύο ή για τέσσερες εβδομάδες, επομένως τα μισά τουλάχιστον χάπια πάνε χαμένα ούτως ή άλλως. Ακούστε και το καλύτερο. Πολλοί γιατροί γράφουν το κουτί με τα 28 χάπια και με τη διπλάσια τεράστια τιμή. Αλλά ακούστε και το ακόμα καλύτερο. Αφού οι γιατροί γράφουν το κουτί με τα 28 χάπια τα δεκατεσσάρια τείνουν να εξαφανισθούν από την αγορά Αλλά ακούστε και το ακόμα περισστότερο καλύτερο. Ενώ τα βασικά φάρμακα για την ασθένεια είναι το παυσίπονο και η αντιβίωση και η προστασία του στομάχου απλώς συμπληρωματική, οι γιατροί σε κάποιες περιπτώσεις γράφουν στη συνταγή πρώτο το προστατευτικό του στομάχου και μάλιστα αυτό με τα 28 χάπια για να νομίζουν οι ασθενείς ότι αυτό είναι το βασικό για να τους κάνει καλά. Τώρα τί λέτε. Δεν τα αρπάζουν από τις φαρμακευτικές εταιρίες. Πονάει το κεφάλι κάποιου, που θα μπορούσε να πάρει ένα Ντεπονάκι που κάνει 66 λεπτά και ξαφνικά βρίσκεται με μιά συνταγή που κάνει 70 ευρώ. Αίσχος.
Εχω και άλλο ωραίο να σας πω, που θα το μάθετε εδώ.
Ενα καινούργιο φάρμακο που λανσάρετε στην αγορά συνήθως έχει μια πολύ υψηλή τιμή. Τούτο δικαιολογείται από τις μεγάλες πολυεθνικές των φαρμάκων, και ίσως εν μέρει δικαίως, από τα πολύ μεγάλα έξοδα έρευνας, αφού από τα εκατό φάρμακα που ξεκινάει κάποιος να ερευνά το πολύ πέντε φθάνουν στην αγορά. Τα άλλα κόβονται σε κάποια φάση. Μέχρις εδώ όλα λογικά μέχρις κάποιου σημείου. Η πατέντα όμως του φαρμάκου διαρκεί μόνον κάποια χρόνια. Μετά κάθε εταιρία μπορεί να χρησιμοποιήσει την ίδια δραστική ουσία και να προωθήσει στην αγορά το ίδιο φάρμακο με άλλη εμπορική ονομασία. Εδώ θάταν λογικό η τιμή να καταβαραθρωθεί, αφού έξοδα έρευνας δεν υπάρχουν και τα έξοδα παραγωγής είναι ουσιαστικά πολύ μικρά. Ομως τούτο όχι μόνον δεν γίνεται αλλά και απαγορεύεται!!! Η ελεύθερη αγορά και ο καπιταλισμός στο όλο τους το μεγαλείο. Ετσι η εταιρία Glaxo οικονόμησε με το Ζαντάκ, αλλά και όταν έληξε η προστασία της πατέντας της ρανιτιδίνης και πουλάνε και άλλες εταιρίες ρανιτιδίνη, η τιμή σε όλα τα παρόμοια φάρμακα είναι η ίδια. Το ιδιο γίνεται με ομεπραζόλη, το ίδιο και με τη κλαριθρομυκίνη, φάρμακα πολύ ακριβά που επιβαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία.
Με τα κυκλώματα όμως αυτά των φαρμάκων και τους τρόπους αντιμετώπισής τους από τα ασφαλιστικά ταμεία θα επανέλθω

Αιρετικά για τη δημόσια υγεία

Συνεχίζω τα πρωτοποριακά αιρετικά μου περί δαπανών για την υγεία.
Επαναλαμβάνω κάποιες σκέψεις μου.
Για ποιο λόγο θα πρέπει ο άνθρωπος που διατρέφεται σωστά με τη δική μας μεσογειακή κουζίνα να πρέπει να επιδοτεί τις ασθένειες αυτών που καταβροχθίζουν όλα τα ανθιυγιεινά.
Για ποιό λόγο ένας μη καπνιστής και αθλούμενος να πρέπει να πληρώνει τα ίδια ασφάλιστρα με τον καπνιστή των τριών πακέτων ημερησίως που αράζει την αρίδα του και έχει τα πνευμονοεμφράγματα στην ημερήσια διάταξη;
Θεωρώ λοιπόν ότι είναι αναγκαίο να επιβραβεύεται ο διάγων βίον υγιεινόν. Μπορεί ο καθείς να κάνει ο,τι θέλει, να ζεί όπως θέλει, όμως δεν πολυγουστάρω να του πληρώνω εγώ από πάνω τα φάρμακα της καρδιοπάθειάς του.
Από την άλλη δεν αντιλαμβάνομαι ορισμένες απαγορεύσεις που υπάρχουν οι οποίες είναι για προστασία μόνον ημών των ιδίων.
Θεωρώ ότι ο καθείς άνω των 30 ετών έχει το δικαίωμα να οδηγάει χωρίς ζώνη. Δεν κάνει κακό σε κανέναν παρά μόνον κινδυνεύει ο ίδιος. Το ίδιο δικαίωμα πρέπει να έχει ο τριαντάρης μοτοσυκλετιστής, να οδηγάει χωρίς κράνος. Ομως άν τραυματισθεί καθόλου δεν θα πρέπει να τον πληρώνει σ΄ αυτήν την περίπτωση η κοινωνική ασφάλιση με τις δικές μου εισφορές. Επειδή όμως δεν μπορούμε και να τον αφήσουμε αβοήθητο, προτείνω να θεσπισθεί ετήσιο τέλος, μαζί με τα ασφάλιστρα των αυτοκινήτων με το οποίο θα δίδεται στον οποιοδήποτε να οδηγάει μηχανή χωρίς κράνος ή αυτοκίνητο χωρίς ζώνη ή και να φουμάρει σε δημόσιο χώρο.
Από την άλλη προτείνω να θεσπισθεί ειδική έκπτωση από τα ασφάλιστρα που θα δικαιούται ο κάθε ασφαλισμένος, που έχει ιδανικό βάρος. Θα μπορεί δηλαδή να περνάει δις ετησίως από μια επιτροπή που θα του δίδει πιστοποιητικό για να τύχει έπτωσης από τα ασφάλιστρα.
Εχω και άλλα να προτείνω που θα λύσουν οριστικά, πιστεύω το οικονομικό πρόβλημα της ασφάλισης για τα ιατροφαρμακευτικά.
Ο χειμώνς όμως είναι μπροστά μας και θα σας τα πω εν καιρώ.